Hoe je met een alleenstaande papa een volwaardig gezin kunt uitbouwen?

De tijd dat mensen een leven lang bij elkaar bleven is voorbij. Hoewel sommige koppels in die missie blijven slagen, zal het merendeel vroeg of laat de handdoek in de ring gooien.

Veel alleenstaande mama’s en papa’s moeten het alleen zien te redden. Het is dan ook niet vreemd dat de datingmarkt met singles wordt overspoeld. Een date vinden is meestal niet zo moeilijk, maar hoe kan je de verliefdheid van het moment in liefde laten groeien? Hoe maak je van hem de ideale pluspapa van een nieuw samengesteld gezin?

Alleenstaande papa’s kiezen er niet altijd voor.

Toen ik plotsklaps met een nakende scheiding werd geconfronteerd, voelde ik de grond onder mijn voeten wegzakken. Totaal onverwacht werd ik tot alleenstaande papa gekroond, een situatie die voorheen nog niet in mijn gedachten opkwam. Niet alleen ging mijn huwelijk op de klippen, maar moest ik een manier vinden om financieel boven water te blijven. Ik heb namelijk twee zonen die destijds nog heel jonge kinderen waren.

Ik herinner me nog goed dat ik met mijn jongste zoon (toen 2 jaar en een beetje) in de dierentuin naar een plek zocht om zijn pamper te verversen. In de toiletten van de mama’s was een luiertafel aanwezig, in die van de heren waren geen voorzieningen. Het is een typisch voorbeeld van hoe de maatschappij het ouderschap bekijkt, alsof alleenstaande papa’s geen luiertafel nodig zouden hebben.

Een scheiding is op zich een rampzalige situatie. Alles moet verdeeld worden, terwijl de nieuwe situatie en advocatenkosten handenvol geld kosten. Er waren maanden bij waarbij ik als alleenstaande papa meer rekeningen dan inkomsten verwierf en dat is hard. Je wil natuurlijk een manier vinden om samen met je kinderen te overleven, maar vanzelfsprekend is dat niet.

Moeilijke dagen, nog moeilijkere nachten.

Zeker in de beginperiode was het zwaar om steeds weer opnieuw aan een nieuwe dag te beginnen. Als alles zwart is, kan je moeilijk over licht dromen. Omdat ik niet onmiddellijk oplossingen zag, moest ik een manier vinden om over mijn situatie te kunnen praten. Ik wist dat een mens maar zoveel moeilijke dagen en slapeloze nachten op zichzelf kon doorkomen.

Een vriend vertelde mij het verhaal van de berg waar je als scheidende ouder overheen moet. Als je beneden aan de berg staat, is het moeilijk in te beelden, hoe je de top gaat bereiken. Het was een metafoor voor de moeilijkheden die ik als alleenstaande papa zou moeten overwinnen. Als je naar het puntje van de berg blijft kijken zal je moedeloos worden en gelijk had hij, want als ik voor al mijn problemen een oplossing moest bedenken, kon ik de bomen door het bos niet meer zien.

Doe het stapsgewijs, dag per dag en zet de ene stap na de andere. Het wordt beter, beloofde hij, zolang ik niet alles onmiddellijk wilde oplossen. De eerste maanden als alleenstaande papa waren verschrikkelijk moeilijk, maar stap per stap, dag per dag vond ik een weg die ik eerst niet zag.

De evolutie van mijn vaderschap.

In verschillende eigenschappen van het alleenstaand vaderschap moest ik worden getraind. Zo was ik geen goede kok, niet gewoon om een huishouden te runnen en waren er tijdens de eerste maanden zoveel veranderingen voor mij en de kinderen dat mijn hoofd ervan begon te tollen. Toch bleef ik geloven, ook al zag ik niet hoe alles goed zou komen.

Nadat de kinderen gingen slapen las ik zoveel boeken als ik kon, schuimde ik blogs af zoekend naar antwoorden voor de problemen, waarmee ik geconfronteerd werd. Gelukkig heb ik twee fantastische zonen die het voor mij dragelijk hielden. Samen begonnen we een band te vormen. We doorzwommen heel wat watertjes en daardoor vormde we een team, dat tot op de dag van vandaag als een paal boven water staat.

Ze hebben geen enkel verjaardagsfeest moeten missen, kregen alles wat ze nodig hadden, maar voor extra’s heb ik soms nee moeten zeggen. In het begin voelde ik mij daar schuldig over. Uiteindelijk heeft het hun karakters mee gevormd. Mijn liefde voor hen heb ik altijd willen uitstralen, maar natuurlijk ben ik daar niet altijd in geslaagd.

Vader zijn is meer dan er voor je kinderen zijn. Je moet als een kameleon met de tijd kunnen evolueren, want kleine kinderen worden groot. Het gemis van een vrouwelijke figuur in het gezin moet opgevangen worden en geloof me… dat kunnen we slechts in beperkte mate.

Mijn verhaal als alleenstaande papa is geen perfect verhaal, maar ik hoop dat het anderen kan motiveren om ook zelf een weg te zoeken. Jij blijft de creator van jouw bestaan, wat er ook gebeurt.

Hoe laat je als mama een samengesteld gezin slagen?

Door de jaren heen heb ik geleerd wat een alleenstaande papa echt wil en het zal je misschien verbazen wat dat verlangen is. De band die we na de scheiding met onze kinderen hebben opgebouwd is sterk en biedt zowel een houvast voor de kinderen als voor onszelf. Natuurlijk willen we een goede partner vinden, al zullen we niet met iedereen genoegen nemen.

De verantwoordelijkheden die we als papa hebben zijn niet min, net zoals de responsabiliteit die jij als alleenstaande mama aan de dag moet leggen. Ik wil zeker niet zeggen dat mama’s het minder moeilijk hebben. Natuurlijkerwijs zijn ze wel beter geschikt om bepaalde ouderlijke taken te volbrengen.

Jij bent de kers op de taart, maar je kan ook de taart laten inzakken. Toegegeven zijn we daar als alleenstaande papa voor op onze hoede, al kan jouw vredevolle aanwezigheid het tij snel doen keren.

Wat jij wil is niet van minder belang. Hieronder belicht ik echter de verlangens van papa’s die op zoek zijn om een nieuw samengesteld gezin te vormen. Ga mee in het denkpatroon van een alleenstaande papa en laat jouw nieuw samengesteld gezin slagen.

Jouw kinderen zijn even belangrijk als die van hem.

Ik hoor plusmama’s soms klagen over de slechte kwaliteiten van hun aangetrouwde kinderen. Mijn kinderen doen zulke dingen niet, zij zijn tenminste goed opgevoed. Hoewel de verschillen in opvoeding in een nieuw samengesteld gezin nog beter naar boven komen, hoeven ze de nieuw gevormde familie niet te bedreigen. Zolang je als mama in het ik en zij spelletje blijft rondcirkelen zal je merken dat het moeilijk wordt om een vredevolle basis te creëren.

Heb je al eens nagedacht wat er zou gebeuren als je alle kinderen hetzelfde zou behandelen? Dat doe ik toch, ik aanvaard hen compleet. Nee, dat doe je niet als je kinderen omwille van hun genetische achtergrond blijft vergelijken. We zien dezelfde problemen terugkomen bij geadopteerde kinderen, die soms een andere behandeling als de eigen kroost ondergaan.

Laat duidelijk zijn dat je nooit één gezin kunt vormen als niet alle leden van het gezin evenwaardig worden behandeld. Een plusmama die dat wel kan is een mama die haar gezin zal doen floreren.

Een ander leven, een andere realiteit.

Een samengesteld gezin kan nooit het origineel gezin vervangen. Het is niet meer hetzelfde en het zal nooit meer hetzelfde worden. Gelukkig hoeft dat ook niet. We leven in het nu en niet in het verleden. De band met natuurlijke ouders kan nooit vervangen worden en het oorspronkelijke gezin zal altijd een belangrijke plaats blijven hebben.

Dat geldt eveneens voor jouw unieke band als partner en plusmama. Niemand kan jou zijn, alleen jezelf. Wees een liefdevolle partner die luistert, zonder dat daar een oordeel tegenover staat. Neem je taak als plusmama serieus. Geef meer liefde dan je krijgt en verlang niet het onmogelijke.

Een samengesteld gezin vormen is moeilijk. Het is niet alleen je liefdesrelatie die zuurstof nodig heeft, want zonder het opnemen van jouw ouderlijke taken zal het niet lukken. Kies volledig voor dit nieuwe leven, waarin jij een belangrijke rol speelt.

Respect voor de andere zijde.

De weken dat zijn kinderen het gezin vervoegen is anders dan wanneer ze er niet zijn. Het leven dat ze buiten die periode leven wordt nogal eens vergeten. Dat is niet abnormaal, aangezien jij dat andere leven niet leeft. Je weet niet hoe het er ginder aan toegaat. Kinderen van gescheiden ouders worden van hier naar daar gesleurd en dat heeft een impact. Die overgang is niet voor elk kind even gemakkelijk.

Heb respect voor de andere zijde, voor het andere leven, voor de keuze van de biologische mama. Hou in de mate van het mogelijke rekening met haar wensen. Het blijven tenslotte haar kinderen. De andere zijde wegcijferen is geen goed idee, ook al loopt de communicatie tussen je man en zijn ex-vrouw stroef. Haar behandelen als een heks zal als een boemerang in je gezicht terugkaatsen. Zeker pubers verzetten zich tegen zulk gedrag en wees nu eerlijk… wil je echt zo’n plusmama zijn?

Zorg voor structuur.

De taak van plusmama is niet te onderschatten. Zij heeft niet alleen haar eigen kinderen die de nodige zorgen vergen, maar is mede verantwoordelijk voor haar pluskinderen. Plusmama zijn is ook structuur brengen. Zonder structuur kan er geen rust ontstaan. Op welk uur gaan de kinderen naar school? Is hun huiswerk op tijd gemaakt? Heeft iedereen zijn lunch mee? Wanneer ga ik om boodschappen? Om welk uur eten we?

Nu vallen niet alle taken op de plusmama, maar over het algemeen is zij de spil die het huishouden laat draaien. Probeer waar mogelijk de structuur van de andere zijde over te nemen, want dat is makkelijker voor de kinderen. Als ze bij de mama om 18u eten en om 21u in bed kruipen, kan jij misschien dezelfde uren hanteren.

Waarom je niet de beste ouder hoeft te zijn

Na een scheiding proberen ouders voor de liefde van hun kinderen te vechten. Het is een manier om de angst van ze ooit te verliezen tegen te gaan. Bij de mama zijn ze naar een pretpark geweest, bij papa gaan ze op reis. Als papa verbiedt om langer te gamen, mag dat wel bij mama. Wie koopt het grootste cadeau voor hun verjaardag? Een goede ouder ben je niet door je kinderen te verwennen. Het is een concurrentiestrijd die je altijd zal verliezen.

In ouderschap moet niemand winnen, je hoeft er alleen in liefde te zijn. Houd vast aan een goede opvoeding, ook al doen ze dat aan de overzijde niet. Wees de basis van goede opvoedingsmethoden en heb je kinderen lief, wat er ook gebeurt. Wat ze hier en daar mogen kan verschillend zijn, maar hoeft geen invloed op jouw ouderschap te hebben.

Ieder draagt zijn steentje bij

Ook een nieuw samengesteld gezin kent zijn eigen financiële zorgen. Wie betaalt wat en wanneer? Jullie kunnen de rekening in twee delen, indien er door beide partners evenveel wordt verdiend en evenredig wordt gewerkt. Als het verschil groot is, zou ieders bijdrage daarop begroot mogen worden. Het financieel plaatje van een samengesteld gezin hoeft niet moeilijk te zijn. Wees redelijk en draag niet alleen je steentje voor je eigen kinderen bij. Jullie vormen een nieuw team. Gedraag je dan ook zo.

Geef tijd om ieders budget bij te schaven, want niet elke partner is onmiddellijk aan een nieuwe situatie gewoon. Werk met een gezamenlijke rekening voor de meest terugkerende kosten, zodat jullie niet om de haverklap moeten berekenen, wie wat heeft uitgegeven. Wat je geeft in liefde ben je nooit kwijt. Soms zal jij meer uitgeven dan hij en soms zal hij meer uitgeven dan jij. Het is de normale gang van zaken in een liefdesrelatie.

Doe alles met liefde

Gescheiden ouders verwachten iets uit hun nieuwe relatie te halen. Ze willen het gat van hun verdriet opvullen. Liefst zouden ze met een nieuwe partner willen samensmelten. Dat is echter geen goed idee. Jouw onverwerkt verdriet kan nooit door hem worden weggevaagd. Als je vanbinnen nog met pijn uit het verleden worstelt, is het wijs om te achterhalen waar die pijn vandaan komt. Koester geen hoop dat je partner die pijn zal weghalen.

Doe in een nieuw samengesteld gezin alles met liefde. Vorm de basis waarnaar men altijd kan terugkeren. Het zal hoogstwaarschijnlijk niet allemaal van een leien dakje lopen, maar dat hoeft ook niet. Een liefdesrelatie die met kinderen uit een vorig leven wordt aangevuld blijft een moeilijke opgave, maar niet onmogelijk. Jij kan bergen verzetten als de liefde voor je partner en diens kinderen jouw grootste motivatie blijft. Jij kan dit!

Conclusie

Uit mijn eigen ervaring en de ervaringen van vele anderen heb ik geleerd hoe je geen perfecte, maar de best mogelijke papa voor je kinderen kunt zijn. Zonder een goede plusmama blijft het moeilijk om een volwaardig gezin uit te bouwen. Hoewel alleenstaande papa’s automatisch in hun vaderschap evolueren, kan jij als plusmama de kers op de taart zijn.

Een samengesteld gezin laat je slagen door zijn en jouw kinderen op dezelfde manier te behandelen. Een ander leven geeft een andere realiteit. Blijf respect hebben voor de andere zijde, met inachtneming van een structuur die daar deels op gebaseerd is.

Perfecte ouders bestaan niet, al mogen we wel streven om daarin te groeien. Draag zowel emotioneel als financieel je steentje bij en probeer onder alle omstandigheden de vrede te bewaren. Jij bent als plusmama het baken van liefde, niet alleen voor je partner, maar voor alle kinderen van het gezin.

Dit gastblogartikel werd geschreven door Robby De Letter. Hij is auteur, blogger en heeft zichzelf tot doel gesteld om zoveel mogelijk mensenlevens te veranderen.

Dit is dus het verhaal van alleenstaande papa Robby.  Wat vind jij van zijn verhaal? 
Heb jij ook een dergelijke ervaring meegemaakt en hoe verliep dit voor jou.
Welke punten vond jij belangrijk?  En welke tips heb jij als alleenstaande ouder?