Een lichte koude huivering – Karin Slaughter – Review

Een lichte koude huivering is het derde boek van de Sara Linton Thriller Serie (Grant County serie) geschreven door Karin Slaughter. Als je al meer reviews van mij gelezen hebt, dan weet je al dat ik sommige boeken in deze serie goed vind maar anderen niet zo zeer. Lees hier wat ik vond van het boek ‘Een lichte koude huivering’.

Deze boeken spelen zich af in Grant County waar Sara Linton kinderarts is, maar ook met de lokale politie samenwerkt als lijkschouwer. Zo werkt ze samen met haar ex-echtgenoot, Jeffrey Tolliver, hoofdcommissaris van de politie en rechercheur Lena Adams.

Meer reviews kan je ➡ HIER ⬅ terugvinden.

Karin Slaughter.

Wat vertelt de kaft over Karin Slaughter?

Met haar ijzingwekkende thrillers verwierf Karin Slaughter (1971) internationaal de titel 'Koningin van de suspense', lof van haar collega-misdaadschrijvers en een schare trouwe fans.
In de Sara Linton-reeks verschenen achtereenvolgens Nachtschade, Zoenoffer, Een lichte koude huivering, Onzichtbaar, Trouweloos en Onaantastbaar.  
Buiten de reeks om schreef Karin Slaughter Triptiek en Versplinterd.

Waarover gaat het boek Een lichte koude huivering?

Wat verklapt de kaft van het boek?

Op de campus van een universiteit vinden enkele studenten onder mysterieuze omstandigheden de dood.
Terwijl kinderarts en lijkschouwer Sara Linton het eerste lichaam onderzoekt, wordt haar zus Tessa aangevallen.
Sara's ex-man Jeffrey Tolliver leidt het onderzoek, maar oud-rechercheur Lena Adams verricht haar eigen speurwerk en begeeft zich daarbij op gevaarlijk terrein.

Uiteraard kan men ook een paar reviews terugvinden.

'Zo spannend dat je 's avonds niet in je bed belandt, dat kan alleen Karin Slaughter, de koningin van de suspense' - Libelle.

'De boeken van Slaughter hebben absoluut recht op het predikaat "huiveringwekkend" '- CARP.

Wat vond ik van ‘Een lichte koude huivering’ van Karin Slaughter?

Sommige boeken in de Sara Linton Thriller serie zijn ontzettend goed, maar af en toe kom je ook wel eens een boek tegen dat veel minder is. En dit is één van de boeken uit deze serie die ik minder vond.

Een groot deel van het boek vragen Jeffrey en Sara zich af of het nu zelfmoorden zijn of moorden. Deze besprekingen, die eeuwig blijven duren en zich steeds herhalen, zorgen niet echt voor spanning of suspense.

Ook kreeg ik in dit boek een hekel aan de houding van Lena Adams die op de beveiliging werkt van de campus. Ik begrijp dat ze het moeilijk heeft met wat er in de vorige boeken heeft plaatsgevonden. Ik begrijp dat de schrijfster dit op een bepaalde manier wil neerschrijven. Echter creëert ze een dusdanig koppig, tegendraads en destructief karakter dat ik geen enkele sympathie meer kon opbrengen voor Lena. Ik had dus echt moeite met het lezen van de stukken die over Lena gingen. En dat is, denk ik, toch ook niet de bedoeling.

Wat me ook wat tegenzat waren de veelvuldige ruzies tussen Sara en Jeffrey. Wat dit boek eerder in de categorie ‘drama’ plaatste dan ’thriller’.

Ik kan dus besluiten dat het hoofdverhaal nogal flauwtjes was en de rest van het verhaal, namelijk de interacties tussen de hoofdpersonages, irriteerden me. Dit wil niet zeggen dat ik geen boeken meer van Karin Slaughter zal lezen. Ze kan ontzettend goed schrijven en elke auteur, hoe groot of klein, heeft wel eens een minder boek.

Heb jij ook al goede series gelezen waar ook wel minder goede boeken tussen zaten?