Naar aanleiding van mijn hysterectomie vertel ik jullie hier meer over de operatie, mijn herstel en een paar tips. Dit is mijn ervaring.
Heb je bepaalde vragen met betrekking tot een hysterectomie, dan kan je me via onderstaand reactieformulier contacteren.
Ook interessant:
De operatie – de hysterectomie
Op 16/06/21 diende ik me om 7u aan te melden in het ziekenhuis voor de verwijdering van mijn baarmoeder of hysterectomie. Daarna werd ik naar mijn kamer gebracht. Men informeerde me dat ik om 9u30 zal worden opgehaald. De operatie stond gepland van 10u tot 12u. Ik zou rond 14u terug op mijn kamer zijn.
Ik kreeg ontzettend veel informatie en de verpleegsters waren heel attent en lief. Regelmatig kwamen ze bij me langs om te vragen of alles nog goed met me ging betreffende de zenuwen. Ik heb eigenlijk het meest van de ‘wachttijd’ geslapen.
Er werden me steunsokken tot aan de knie aangedaan. Ook kreeg ik een pilletje tegen de maagpijn omdat ik nogal gevoelig ben hieraan.
Om 9u30 werd ik naar de voorbereidingskamer gebracht. Het was er best druk, 6 andere mensen die klaargemaakt werden voor een operatie.
Uw bloeddruk wordt gemeten en er wordt een sonde aangebracht in je hand. Een man stelde zich voor als mijn verpleger tijdens de operatie en nam me mee naar de operatiekamer.
Ik ben in totaal nu al 3 keer geopereerd geweest en telkens gaat het er anders aan toe. Er waren +/- 6 mensen in de operatiekamer. De kamer leek nogal klein voor al dat volk en ik voelde me ineens nogal klein en verlegen.
Er werd me verzocht om op de operatietafel plaats te nemen. Iemand liet me weten dat er onder mijn rug verwarming was en er werden warme handdoeken op mijn borst gelegd. Kou zou ik al niet hebben, niet echt dat je je daar zorgen over maakt. Daarna werden er handdoeken rond mijn armen gewikkeld. De uiteinden werden onder mijn lichaam geschoven zodat mijn armen stabiel, maar losjes bleven. Je had dus niet het gevoel dat je vastgebonden werd, gelukkig maar.
Er werden me nog een paar vragen gesteld zoals mijn naam, gewicht, lengte en leeftijd. Ik voelde dat men pleisters op mijn bovenbenen kleefden.
Ze lieten me weten dat ze een vloeistof zouden inspuiten en dat ik dat ging voelen. Yep ik voelde een licht brandend gevoel in mijn hand.
Daarna werd een zacht transparant plastiek luchtmasker op mijn mond en neus geplaatst. Eerst diende ik gewoon adem te halen daarna moest ik diepe in en uit ademen. Ik rook al snel dat hier verdoving in zat.
Halverwege een ademhaling kreeg ik geen lucht meer, panikeerde ik even, maar 1 seconde daarna was ik weg. Dat was echt geen fijne seconde. Iets waar ik nu nog regelmatig aan denk en me niet al te best bij voel.
Ook interessant:
Ontwaken
Na de hysterectomie werd ik wakker in de recovery ruimte met een paar mensen rond me heen.
Mijn keel voelde als schuurpapier en ik kon twee woorden uitbrengen: ‘pijn en plassen‘.
Een dame liet weten dat ze me kon helpen met de pijn en sloot onmiddellijk 1 flacon pijnstiller aan. Maar met het plassen kon ze me niet helpen omdat ik een urine sonde heb en deze het gevoel geeft dat je moet plassen. En deze sonde is echt wel wennen. De eerste uren had ik constant het gevoel dat ik moest plassen. Uiteindelijk wen je er wel aan.
Terug op de kamer
Het feit dat ik constant pijnstillers kreeg, zorgde ervoor dat ik eigenlijk enkel de draadjes voelde trekken. Voor de hysterectomie werden 3 gaatjes gemaakt. Een via mijn navel, één rechts en één links van mijn navel.
Door de constante pijnstiller raakte ik ook niet wakker, maar doorslapen lukte ook niet. De rest van de dag en de eerstvolgende nacht was dus een afwisseling van 15 – 20 minuten slapen en terug wakker.
Regelmatig kwamen ze kijken of alles goed ging. Iedereen was altijd super lief tegen me. Ook werd ik opgefrist en dat deed best deugd. Mijn buik zat ontzettend dik.
Dag 2 – 17/06
Na een nacht vol check-ups en nieuwe pijnstillers kreeg ik ontbijt. Mijn keel was nog steeds schuurpapier, maar doordrinken lukte niet echt. Van het eten en de koffie waar ik zo naar uit keek werd ik misselijk. Dus af en toe ging ik terug liggen. Omdat ik toch mijn krachten wat terug wou hebben, heb ik alles opgegeten. Ik heb er een uur over gedaan om 1 boterham en 1 tas koffie naar binnen te krijgen.
Kort voor de middag werd mijn infuus weggehaald. Het middageten ging al even moeizaam. Na nog een bloedcontrole en een flebitis spuit mocht ik al naar huis i.p.v. de voorziene 4 dagen.
Tegen dat ik het ziekenhuis verliet was de pijnstiller volledig uitgewerkt en verging ik van de pijn. Constant darmkrampen. Men informeerde me dat na de verwijdering van de baarmoeder, de darmen deze plaats innemen. Het was net of mijn darmen aan het vechten waren voor het beste plaatsje.
Mijn buik zat nog steeds ontzettend dik. Toen ik pijn voelde onder mijn schouderbladen lieten ze me weten dat dit de lucht in mijn buik was die via je lichaam weg gaat.
Die avond en nacht thuis waren ellendig omdat je constant pijn hebt. Ook al niet voordelig dat ik vrij veel slijmen aan het ophoesten ben en dit nog voor extra pijn zorgt. Geen idee waar die slijmen vandaan komen, misschien nog iets van de verdoving.
Dag 3 – 18/06
Rond 5u30 ben ik maar opgestaan omdat liggen me nog meer pijn gaf in mijn rug. Toen mijn schoonzus rond 9u op bezoek kwam ben ik van ellende beginnen te wenen. Uiteindelijk was dit en een pijnstiller net wat ik nodig had.
Het eten gaat nu al beter en wat was ik blij toen ik deze ochtend even naar het toilet kon gaan. Mijn schoonvader heeft mijn schoonzus afgelost en ik was blij dat hij bij me was.
Nu neem ik af en toe een pijnstiller en gaat het al een beetje beter. Gelukkig maar. Deze avond zal een verpleegster komen om alles na te kijken en gedurende 10 dagen flebitis spuiten zetten. Uiteindelijk zit ik soms makkelijker in mijn bureaustoel met gestrekte benen dan in de zetel waar ik rugpijn van krijg. Ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn hysterectomie wat onderschat had.
Dag 4 – 19/06
Afgelopen nacht heel slecht geslapen omdat ik veel moest hoesten, wat pijnlijk is, en ook door de warmte. Maar met af en toe een pijnstiller nemen voel ik toch dat het beter gaat.
Belangrijk is wel om je niet te overdoen want dan kan het snel allemaal teveel worden.
Trappen doen lukt al wat beter, stappen is nog steeds traag en licht gebukt. Maar deze ochtend heb ik toch van 6u tot 8u buiten in de koelte kunnen zitten.
Toch is dag 4 de eerste dag dat je voelt dat je aan het herstellen bent. Het is wennen om dingen rustig te doen als je van nature een actief persoon bent. Ook is het wennen om hulp te vragen, maar tja dat ligt volkomen aan mij.
Ik snap nu waarom de opname normaal 4 dagen is. Op dag 4 kan ik begrijpen dat ze je dan naar huis sturen om daar verder te herstellen. Maar 1 dag na de operatie is gewoonweg veel te snel.
Dag 5 – 20/06
Zoals ik al schreef is dag 4 de dag van moed. Je merkt dat het beter gaat en ziet alles weer zitten. Het is gewoon een kwestie van door dag 3 te geraken.
Ook was het afgelopen nacht veel beter. Ik heb dan voor het eerst even langer kunnen doorslapen. Ook had ik ervoor gezorgd dat mijn bovenlichaam wat hoger lag opdat ik minder zou hoesten en dat heeft wonderen gedaan. En als ik al eens moest hoesten was de pijn niet meer zo intens.
Deze ochtend, op dag 5, merkte ik ook dat de zwelling van mijn buik al een beetje beter was en de pijn in mijn onderrug ook. Ik zie het weer allemaal zitten. Als dag 3 de dag is van “oh nee, dit is verschrikkelijk”. Dan zijn dag 4 en 5 de dagen van echt herstel en beterschap!
Wel belangrijk om op regelmatige tijdstippen je pijnstiller in te nemen en licht verteerbaar voedsel te eten om je darmen niet te overbelasten.
Dag 6 – 21/06
Dag 6 gaat het al veel beter. Ook heb ik een goede nachtrust achter de rug. Vandaag heb ik ook terug huishoudelijke taken kunnen doen zoals was, oppervlaktes poetsen, enz. Uiteraard ga je nog niet beginnen sleuren met emmers water of volle wasmanden en blijft het belangrijk om op tijd te rusten.
Dag 7 – 22/06
Vandaag ben ik een wandeling gaan maken. De wandeling ging goed. Toen ik thuis kwam ben ik even aan mijn bureau gaan zitten. Toen ik daarna opstond kon ik haast geen stap meer zetten. Dit door rug en darmpijn. Uiteindelijk met de pijn naar bed gegaan maar toch geslapen als een roosje.
Dag 8 – 23/06
Vandaag terug vlagen van pijnlijke darmkrampen. En ook is het gevoel in mijn blaas nog niet zoals ervoor. Toch ben ik blij dat ik ontzettend minder pijn heb van de ingreep.
Trappen doen is ook eigenlijk geen enkel probleem meer. Slapen gaat ook zonder moeite, ik word niet steeds wakker bij het draaien. Blij dat dit pijnloos verloopt.
De zwelling is ondertussen ook volledig weg. Toch ziet mijn buik er nogal ‘slap’ uit, dus niet echt zoals voorheen. Ik heb er wel vertrouwen in dat dit allemaal weer in orde komt.
Dag 9 – 24/06
Fijn, zo goed als geen pijn meer in de 3 gaatjes in mijn buik. Wel heb ik de wondes nog niet gezien. Na de operatie bedekken ze deze met waterbestendige pleisters die er op blijven tot de draadjes eruit mogen. Ben benieuwd hoe dit er gaat uit zien. Alles voelt stukken beter.
Af en toe nog wat buikkrampen, maar dat valt wel mee. Nu dat de pijn grotendeels weg is, moet ik wel opletten dat ik me niet ga overdoen. Je denkt snel, alles is weer in orde, om na een te felle inspanning toch te merken dat je nog aan het herstellen bent. Je merkt dit vooral als je naar het toilet gaat. Maar als ik dit nu vergelijk met de helse dag 3 kan ik zeggen dat alles zeker al in orde is.
Dag 10 – 25/06
Deze ochtend net zoals de vorige dagen last van mijn darmen en nog steeds het rare gevoel bij het plassen. Het vreemde vandaag is dat ik wat bloedverlies heb. En dit terwijl ik sinds de operatie geen bloedverlies heb gehad. Geen idee of ik me nu geforceerd heb in werkzaamheden of tijdens een toiletbezoekje. Vandaag is het ook de laatste dag van mijn spuit en zullen de draadjes uit mijn buik gehaald worden. Ik mag dan ook stoppen met het dragen van de steunkousen.
Vandaag een wandeling gemaakt, maar halverwege op de terugweg viel ik gewoon stil. Het ging gewoon niet meer. Eens thuis merkte ik dat ik terug een wat bloedverlies had. Ook heb ik voel ik terug wat pijn in mijn buik. Nu heb ik ondertussen mijn laatste spuit gehad en de draadjes zijn eruit. De verpleegster kon me niet vertellen of het bloedverlies oké was of niet. Voor de rest van de dag zal het dus volledig rusten zijn.
Dag 11 – 26/06
Vandaag ben ik blij dat ik geen bloeding heb gehad. Oké, ik heb het wel wat rustiger aan gedaan. Ook is het al iets beter met de darmpijn.
6 weken na mijn operatie dien ik terug op controle te gaan. Morgen zal ik deze afspraak inplannen. De specialist liet me weten dat ze tijdens de operatie foto’s genomen hebben. Die wil ik toch wel even zien.
Uiteindelijk toen ik mijn avondtoilet maakte en nog even ging plassen voor het slapen gaan, merkte ik terug wat bloedverlies.
Dag 12 – 27/06
Ook deze ochtend terug wat bloedverlies. En ik heb het oh zo warm. En terug standaard wat buikkrampen tot ik effectief naar toilet kan gaan.
Dag 13 – 28/06
Vandaag heb ik me rustig gehouden en dan merk je het verschil wel goed.
Dag 14 – 29/06
Vandaag heb ik de beneden verdieping gepoetst. In de namiddag even bij familie geweest. Toen ik terug thuis was begon de pijn. Geen darmpijn, maar gewoon pijn in mijn onderbuik. Ik heb weeral te veel gedaan. Ook heb ik bij de familie ontzettend veel gelachen. In het vervolg dus terug minder doen en wat minder hard lachen dus.
Ook ben ik vandaag naar de huisarts geweest om documenten in orde te brengen. De dokter benadrukte nogmaals dat ik het rustig aan moet doen aangezien deze ingreep niet te onderschatten is.
Dag 14/15/16/17 – 30/06 tot 03/07
Deze dagen waren moeilijke dagen. 2 keer de trappen nemen en ontzettend moe zijn en pijn krijgen in je buik. Het is best frustrerend dat deze kleine zaken je onderuit halen. ‘S morgens sta je op en voel je je best goed. Je loopt een beetje rond, doet kleine zaken in het huishouden en plots zegt je lichaam stop! Je voelt pijn en je bent uitgeput. Om 21u ging ik dus maar naar bed. Dit was de enige manier voor mij om echt te rusten. Rusten is dus niet alleen minder taken doen en niet heffen. Het is ook minder stappen en gewoon gaan liggen.
Dag 18 – 04/07
Nog steeds pijnlijke steken in mijn onderbuik. Vooral rechts ter hoogte van mijn eierstok. Ik probeer nu echt wel op te letten wat ik doe. Sta rustig recht, loop traag en ga regelmatig liggen. Ik ben blij dat ik gisteren niet uitgeput heel vroeg naar bed moest. Heel af en toe heb ik nog een klein beetje bloedverlies.
Dag 19/20/21/22 – 05/07 tot 09/07
Deze dagen heb ik ontzettend veel rust genomen en heel goed naar mijn lichaam geluisterd. Voelde ik dat ik moe werd, dan ben ik gewoon terug even in bed gaan liggen. Niet zoals gewoonlijk even in de zetel om toch elke 10 minuten weer even recht te komen om iets te doen. Ook ’s avond ging ik heel vroeg naar bed. Dit heeft echt een ontzettend groot verschil gemaakt in mijn herstel. Dag 22 voelde ik zelfs geen pijn meer. De boodschap is dus: luister naar je lichaam en neem de nodig rust zodat je kan herstellen.
Dag 23/24 – 10/07 tot 11/07
Gisteren was een ontzettend goede dag. Geen pijn, niets.
Vandaag was ook heel goed. Tot ik besloot om te poetsen. Spullen poetsen die op sta-hoogte zijn is geen probleem. Echter heb ik me ontzettend veel gebukt, en dat voel ik nu toch wel terug in mijn buik. Hoewel ik uiteindelijk nu ook weer niet heel veel gepoetst heb. Je hebt dus niet zoveel nodig om terug weer pijn te voelen. Weer tijd om te rusten dus en terug een pijnstiller.
Dag 25/26/27/28 – 12/07 tot 15/07
Deze dagen zijn heel goed verlopen. Af en toe voel ik me best wel moe en ga ik betrekkelijk vroeger naar bed dan gewoonlijk. Gisteren had ik voor de eerste keer toch een paar zaken opgetild die achteraf toch wat te zwaar leken. Tegen de avond voelde ik terug pijn t.h.v. mijn inwendig litteken.
Tegen eind deze maand zijn mijn 6 weken verstreken en dien ik op controle te gaan. Aangezien mijn arts met verlof is zal dit onderzoek iets eerder doorgaan nl. 19/07/21. Ik ben nieuwsgierig naar mijn genezingsproces en dus de feedback van mijn arts.
Een paar maanden na mijn hysterectomie.
We zijn nu begin november. Hoe is de situatie nu?
Ik kan zeggen dat het allemaal veel beter is. Toch merk ik dat een dergelijke operatie tijd nodig heeft om volledig te herstellen.
Bij een hevige hoestbui merk ik nog een bepaalde ‘gevoeligheid’ binnenin. Dit over de volledige lengte van de inwendige hechting. Het is niet echt pijn of pijnscheuten, daarom dat ik deze eerder omschrijf als een gevoeligheid.
Een paar dagen geleden ben ik naar een Halloweenfeestje geweest. Zoals iedereen, stond ik regelmatig op de dansvloer. Echter heb ik op een bepaald moment het dansen moeten stoppen omdat ik terug een lichte pijn kreeg op dezelfde plaats. De dag erna was deze plaats bij momenten terug wat gevoelig, maar tegen de avond was dit gevoel wel voorbij.
Tips
Hieronder zal ik een paar tips delen waar je misschien toch iets aan hebt en waar je rekening mee kan houden bij een hysterectomie.
Neem aangepaste kledij mee naar het ziekenhuis
Standaard draag ik aansluitende jeans. Dus droeg ik ook een jeans toen ik naar het ziekenhuis vertrokken ben. Omdat het snikheet was die periode had ik ook een short meegenomen. Waar ik geen rekening mee gehouden had is dat je buik ontzettend opzet. Draag je een skinny jeans om naar het ziekenhuis te gaan, geloof me, die krijg je niet meer aan. Gelukkig kon ik wel de short aankrijgen, maar moest ik de rits en knoppen laten openstaan en die heel laag dragen. Gelukkig had ik een lang t-shirt mee waarmee ik alles kon bedekken. Ideaal zou het zijn om een niet te kort los kleed mee te nemen. Best dat het kleedje niet te kort is omdat een deel van je bovenbenen rood zien van het ontsmettingsproduct.
Ook is het makkelijk om plat schoeisel te nemen waar je makkelijk in en uit kunt. Het is namelijk niet makkelijk om je te bukken.
Tijdens je opname draag je speciaal makkelijk wegwerp onderbroekjes. Ik zou je aanraden om een katoenen onderbroekje mee te nemen die een hoge taille heeft of toch eentje dat niet te zeer spant of met te grote elastische strakke band.
Als slaapkleedje koos ik voor een ruim katoenen kleedje met korte mouwen. Dit is luchtig en makkelijk aan en uit te doen.
Heb je specifieke vragen betreffende een hysterectomie? Laat gerust een reactie achter onderaan deze pagina.
Dankjewel voor je verhaal. Voor mij heel verhelderend! Over enkele weken ben ik aan de beurt. 36 jaar, bewust kinderloos en de reden bij mij heeft met hormoontherapie te maken. Geen enkele vorm van anticonceptie kan ik verdragen, al jaren zeer hevige migraine aanvallen. De laatste twee jaren waren voor mij niet meer leefbaar. Zonder anticonceptie zijn mijn bloedingen niet te stoppen, alsook alle bijwerkingen. Deze operatie is voor mij een beetje het eindstation. Nu ik alle ervaringen lees, merk ik wel dat ik het onderschat. Vooral het herstel dan. Ik ga proberen de tips ter harte te nemen, maar heb toch ook een klein bang hartje als ik zo moet kijken naar die eerste weken herstel…
Hallo Sanne
Dankjewel voor je reactie. Het is uiteraard iets wat ik ook best had onderschat.
Maar ik zou het zo direct opnieuw doen (bij manier van spreken).
Ja, het herstel heeft zijn tijd nodig. Maar achteraf, eens genezen en zo, was ik ontzettend blij.
Ik voel me nu stukken beter dan daarvoor.
Ik ben blij dat mijn ervaring je wat geholpen heeft.
Neem zeker ruime kleding mee als je naar het ziekenhuis gaat.
En daarna rust! Ontzettend belangrijk.
Maar weet, het komt allemaal goed!
Indien je na je operatie nog vragen zou hebben, dan kun je zeker een bericht sturen.
Liefs
Cindy
Allereerst wat fijn dat ik deze blog heb gevonden. Het is nu 4 weken terug dat mijn baarmoeder en eileiders zijn verwijderd. En heb het zeker onderschat. De moeheid verschilt per dag maar ben zeker nog niet heel actief. De pijn is er soms in de vorm van steken en het voelt niet prettig als ik loop. Waar ik nog steeds het meeste last van heb is het vloeien en opgezette buik hebben. Meestal wondvocht met bloed, maar gaat dat is al vanaf de operatie zo. Ben heel benieuwd naar ervaringen daarover en wanneer de opgezette buik en vloeien eindelijk minder gaan worden.
Hallo Ann
Ja ik moet ook bekennen, ik had het volledig onderschat. Die opgezette buik, dat duurt toch wel een paar weken maar het gaat wel weer voorbij. Het heeft gewoon zijn tijd nodig. Wat ik je wel kan vertellen is dat het volledig geneest. En eens je genezen bent dan voel je je gewoon terug als voorheen. Geen pijn meer, geen vermoeidheid meer. Het heeft gewoon zijn tijd nodig. En het is ontzettend belangrijk om echt je rust te nemen. Ik hoop dat je spoedig genezen bent!
hallo, hoop dat deze site nog actief is, ik sta op de planning om geopereerd te worden, mijn baarmoeder en eileiders worden dan door een bikinisnede eruit gehaald. Sinds ik t weet ben ik regelmatig erg emotioneel, oude angsten en verdriet komen naar boven. Ik heb een vraag, heb je nog lang last gehad van je keelpijn? dat komt toch door de slang die erin heeft gezeten? en wanneer mocht de plas catheter eruit? en heb je ook nog supplementen er na geslikt of probiotica? daar zat ik nog aan te denken, ook zodat de wond sneller kan helen.
Hallo
Ik kan begrijpen dat je je best onrustig voelt.
De keelpijn was best snel weer voorbij, denk dat ik er de dag erna al geen echte last meer van had.
Ook de plas katheter hebben ze de dag erna eruit gehaald, waar ik heel blij mee was.
Medicatie (buiten pijnstillers en de flebitis spuiten) heb ik niet gekregen.
Als je nog vragen zou hebben, stel ze dan zeker.
Aangezien ze bij jou ook je eileiders gaan wegnemen is de kans groot dat je daarna in menopauze gaat gaan. Maar dat zullen ze waarschijnlijk wel besproken hebben.
Je zou toch eigenlijk verwachten dat, nadat ze de instrumenten uit je buik halen, ze de lucht ook enigszins uit je buik kunnen laten lopen… Hoe lang heb je van die pijn last gehad? Zou dat ook de buikpijn (deels) kunnen zijn geweest, ipv alleen de darmen ook de hoeveelheid lucht die niet weg kon? Lost dit uit zichzelf op of waar gaat de lucht eigenlijk heen?
Hoi, ik ben een vrouw van 44 en zo blij dat ik op jouw verhaal ben gestuit. Het is inmiddels eind 2023 en voor jou gelukkig al weer lang geleden! Ik ben nu op dag 9 na de OK. Mijn baarmoeder is vaginaal verwijderd vanwege adenomyose waardoor ik oneindig lange menstruatiies had. Ik heb echt nog veel pijn vooral in mijn onderrug en onderbuik. Ik hoop maar steeds dat alles wel goed is want in de folders spreekt men van pijn in de eerste week en daarna gaat het snel beter, van jou begrijp ik dat het wel enigszins normaal
Is en ik nog wel een tijdje zoet ga zijn met herstellen. Ook ik kwam van de ok terug met een morfinepomp want mijn ruggenprik bleek niet goed gewerkt te hebben. Bij gods gratie mocht ik een extra nacht blijven (ipv 1) want ik lag krom van de pijn. Na 2 nachten superslecht slapen met een snurkende kamergenoot ben ik maar naar huis gegaan (waar een gezin met 2 kinderen wacht 🥸) Goed, ik hoop dat jij je inmiddels goed voelt!! Bedankt voor je ervaring 😘
Ontzettend bedankt voor jouw berichtje. Nu ben ik gerustgesteld.
Bedankt om jullie ervaringen te delen. Ik ben ingepland binnenkort om mijn baarmoeder weg te halen en ik heb nog paar vragen: hebben jullie incontinentie problemen na de herstel? En is het waar wat ze zeggen, dat de buik is altijd opgezet omdat de darmen losser zitten?
Beste Anda
Ikzelf heb geen enkele last gehad van incontinentie. Mijn dokter heeft het daar ook nooit over gehad, dus ik zou denken dat de kans hierop heel klein is.
Je buik is na de operatie altijd opgezet. Voornamelijk omdat je een operatie ondergaat in je buik. Tijdens die operatie blazen ze ook lucht in je buik om zo beter aan alles aan te kunnen. Tijdens mijn operatie aan mijn baarmoeder, jaren geleden, was mijn buik ook opgezet terwijl mijn baarmoeder op dat moment niet werd weg genomen.
Bij de verwijdering van mijn baarmoeder was mijn buik ook opgezet. Dus het opzetten van je buik is eerder omdat ze in je buik opereren.
Uiteraard, omdat je baarmoeder plots weg is, zullen je darmen zich een beetje verplaatsen om zodoende die ruimte op te vullen. Dit voel je na de operatie aan de hand van darmkrampen die gedurende een paar dagen wel eens opkomen.
Maar uiteindelijk gaat dit allemaal over. De darmkrampen gaan terug weer weg en je opgezette buik zal terug als voorheen worden.
Uiteindelijk kan ik besluiten dat je enige tijd na je herstel gewoon terug jezelf bent. Dus hetzelfde als voor de operatie, maar dan zonder baarmoeder.
Ik hoop dat dit je een beetje kunnen helpen heeft. Heb je nog vragen, stel ze gerust.
Veel succes met je operatie en ik wens je alvast een goed herstel.
Hallo Cindy,
Wat is het heftig wat je ondergaat als je baarmoeder verwijderd wordt.
Zelf is mijn baarmoeder verwijder op 9 maart. Inmiddels weer bijna voledig aan het werk, maar wil er nog niet aan geloven dat het toch wel een rollencoaster is wat betreft emoties.
Bij mij was naar een uitstrijkje met PAP3B, biopten genomen de uitslag CIN3/ CIS en AIS geconstateerd. Ze gingen voor LETZ onder narcose, de uitslag die volgde was weer niet goed bevindingen AIS. Hier is ook weinig informatie over te vinden en dat maakt het niet makkelijker. Het advies luide baarmoeder verwijdering. Ik ben 40 jaar en heb gelukkig twee gezonde dochters. Ik ben gescheiden en zei een poos daarvoor toen ik wou daten wat als de vraag komt wil je nog kinderen, ik zei tegen mijn vriendin ik vindt het wel goed zo.
Maar toen deze uitslag volgde viel het me wel rauw op mijn dak, maar alles voor de gezondheid en natuurlijk nog een moeder zijn voor mijn kinderen.
Het dagboek wat je bij hebt gehouden komt bijna overeen met die van mij, rust is echt wel belangrijk, al is dat moeilijk vooral omdat ik alleen met twee jonge kinderen ben.
Nu had ik nog een vraag hoe zijn de nacontroles bij jou gegaan?
Ik heb na vragen nu 1 nacontrole met een half jaar, de check of er geen ( voorstadium) kanker meer is.
Hallo Ilse
Zo’n uitslag krijgen is echt niet leuk en doet heel wat met je emoties. Ik had kanker toen ik 19 was en dat kwam heel raar aan.
Dus nu mijn baarmoeder weg is, is er ook een hoop angst van me afgevallen.
Uiteraard had ik een controle een paar weken na de verwijdering. Dit voornamelijk om te kijken of de herstelling goed is verlopen.
Omdat de baarmoeder weg is, is er nu ook geen kans meer op baarmoederhals kanker. De specialist stelde voor om (net zoals bij mijn schoonmoeder die ook geen baarmoeder meer heeft) gewoon om de twee jaar even een controle te laten uitvoeren. Ze bekijken dan de schede, eierstokken en met de hand even de borsten.
Ik kan je gewoon aanraden om je gevoel te volgen. Baarmoederkanker of baarmoederhalskanker kan je niet meer hebben als je baarmoeder werd weggenomen. Maar uiteraard is een controle bij de specialist ook meer dan dat. Voel jij je er beter bij om meer dan twee keer per jaar op controle te gaan, dan zou ik dat doen. Misschien kan je je dochters overhalen om hetzelfde te doen en samen te gaan. Ik vind het namelijk ontzettend belangrijk dat jonge vrouwen dit doen en dit als een belangrijk onderzoek zien.
Contacteer me gerust als je nog vragen hebt.
Verder nog een fijn herstel gewenst.
Groetjes
Cindy
Bedankt voor je uitgebreide informatie. Ik heb 1 specifiek vraagje, hoe zit het met de gewichtstoename na de operatie. Lieve Grts.xxx
Beste
Eerst en vooral bedankt voor je reactie.
Ik kan je laten weten dat de verwijdering van mijn baarmoeder geen enkel effect had op mijn gewicht.
Uiteraard heb je een paar weken last van een gezwollen buik. Maar zonder oefeningen te doen is dit volledig weggegaan.
Over de gezwollen buik en je gewicht zou ik me dus geen zorgen maken. Bij mij was snel aller terug zoals voorheen.
Fijne dag nog.
Groetjes
Cindy
Hallo ik heb 2 jaar geleden hysterectomie moeten doen na placenta acreta. Ik heb nog steeds zoveel last van mijn darmen. En schouders. Last met het plassen ook. Kan dit daardoor komen? Als ik het zeg tegen de dokter, s hrijft ze me probiotica voor 😬.
Hallo
Ik zou niet direct kunnen zeggen of dit ten gevolge is van de hysterectomie.
Omdat ik af en toe nog steken kreeg in mijn darmen heb ik een paar maanden terug wel een darmonderzoek laten uitvoeren.
Daar bleek dat ik ook op mijn darmen endometriose had. Maar het komt en gaat en ze kunnen er niet direct iets aan doen. Ik moet wel opletten dat ik geen te zware lasten til. Ook eet ik nu eten dat makkelijk verteerbaar is en dat werkt bij mij prima. Ik eet dus veel minder vezels.
Ik vind het wel vreemd dat men jou gewoon medicatie voorschrijft zonder je echt te informeren over de oorzaak.
Ik zou toch wel even een extra onderzoek laten doen zoals bijvoorbeeld een darmonderzoek. Als is het maar om zaken uit te sluiten. Als je meer wil weten over het verloop van een darmonderzoek dan kan je mijn ervaring hier terugvinden: https://evendelen.be/2022/12/16/darmonderzoek-of-coloscopie-hoe-verloopt-het/
Hopelijk kan een onderzoek je meer duidelijkheid brengen.
Groetjes
Cindy
Ik heb afgelopen week ook deze operatie gehad. Dus ben pas een paar dagen onderweg. Hadden jullie ook het gevoel dat als je je buik naar links of rechts beweegt, dat al je organen vanbinnen bewegen. Het doet niet zeer. Maar ik vind dit een heel ongemakkelijk gevoel en probeer het echt te voorkomen. En probeer nu dus maar elke x op m’n rug te slapen zodat mijn buik recht ligt!
Wat ben ik toch blij dat dit blog met al deze ervaringen er is! Ik heb er al zoveel aan gehad! Mijn baarmoeder is op 24 januari jl. verwijderd, maar mijn eierstokken zijn wel blijven zitten om niet in de overgang te komen. Ik ben 40 jaar en heb ook nooit kinderen of een wens daarvoor gehad. Ik zit vandaag op dag 21 en ik herken heel veel van de omschreven ervaringen. De wondjes zelf in mijn buik zijn eigenlijk het minst pijnlijk en ik kon al heel snel weer redelijk goed lopen en bewegen. Echter wel veel menstruatie-pijn-achtige kramp in de onderbuik. Toch werd dit in week 2 een stuk minder en ik dacht dat ik er al door was, (dan ga je inderdaad ook al weer veel te veel doen) maar daarna kreeg ik een flinke bloeding en veel pijn, waarvan de arts aangaf dat dit hoogstwaarschijnlijk een inwendige hechting is, die oplost en dan kan er weer een bloeding ontstaan… die moest wel binnen een paar dagen stoppen en dat gebeurde ook. Echter komt sinds gisteren die nare buikpijn weer vrij hevig terug. Terwijl ik me nu echt wel rustig houd. Overdag slapen doe ik vrijwel niet meer, want dan slaap ik snachts niet goed meer, maar veel op de bank met een handwerkje etc… Toch maak ik me dan zorgen om die pijn die ineens weer terug is. Is er dan toch iets niet goed of verzakt? Of hoort dit er gewoon allemaal bij? Ik ben pas op de helft, dus wil niet direct de arts bellen, maar omdat je er verder niets over kunt vinden, is het toch griezelig… vandaag dat dit blog zo fijn is…
Hallo Nijosca
Fijn om te horen dat mijn ervaring je verder kan helpen. Omdat ikzelf ook niet veel terug kon vinden op internet heb ik dus ook dit blog gemaakt.
Ik had ook heel lang last van buikpijn. Trappen doen is daar echt niet goed voor.
Maar ik had vooral ook darmpijn. Na de verwijdering van je baarmoeder gaan je darmen die plaats gaan innemen en ze nemen daar echt wel hun tijd voor.
Ik heb dan ook best lang met buikpijn rondgelopen.
Mijn operatie is nu ondertussen al een hele tijd achter de rug en ik ben volledig hersteld.
Maar …
Ik merkte dat ik regelmatig nog felle pijn had links onderaan in mijn buik. Vooral dan tijdens en na inspanningen.
Om toch zeker te zijn heb ik een nieuwe afspraak gemaakt voor een gynaecologisch onderzoek, maar deze liet weten dat alles mooi genezen was en dus niet daaraan lag.
Soms had ik weken geen last en toen liep ik terug met dagen pijn rond.
Ik heb dan een darmonderzoek laten uitvoeren. Ik liet de specialist weten dat mijn baarmoeder werd weggenomen voor verschillende redenen waaronder endometriose. De dokter zijn reactie was direct :’ah ja! het is goed mogelijk dat de endometriose zich ook op je darmen (dikke darmen) heeft gezet. Met andere woorden kan je dit omschrijven als een soort spinnenweb die zich rond je organen en ook je darmen kan zetten. Door de verplaatsing van mijn darmen komt hier dan ook meer druk op te zitten. Hij liet me weten dat men daar niets kan aan doen. Ik mag me gewoon niet overspannen en moet dus met andere woorden niet beginnen met buikspieroefeningen als je begrijpt wat ik bedoel. Sinds ik daar op let, gaat het ontzettend beter.
Ik ben echt benieuwd hoe het verder met jou zal gaan… laat me gerust iets weten en als je nog bijkomende vragen hebt, help ik je met plezier verder.
Ik wens je nog een fijn herstel toe.
Groetjes
Cindy
Hi Cindy, wat fijn dat je nog altijd reageert op onze reacties! Goed om te lezen dat jij al verder onderzoek hebt laten doen en dus al wat meer weet… die endometriose op de darmen ga ik zeker onthouden. Ik kwam zelf ook nog tot een andere conclusie, in mijn geval dan, waar die plotselinge krampachtige pijn ineens vandaan kwam, wellicht dat iemand anders er ook nog iets aan heeft; ik zat te tellen en ik vermoed dat dit wellicht de ovulatie is geweest deze maand. Ik had voor mijn operatie ook altijd al een dag of twee erge last en krampen wanneer de eisprong begon en aangezien mijn eierstokken niet zijn verwijderd en de tijdlijn lijkt te kloppen, is dit wellicht nu het geval… ik heb een aantekening in mijn agenda gemaakt en houd het volgende maand in de gaten. De kramp is nu ook weer weg. Echter heb ik vrijdag de badkamer gepoetst, waar ik nu voor moet boeten met veel meer pijn weer. Haha, maar in die val lopen we, volgens mij, allemaal… na volgende week wil ik weer proberen aan het werk te gaan… misschien eerst halve dagen, maar dat zien we dan wel…
Hallo
Ik heb afgelopen maandag 30 januari
Mijn baarmoeder laten verwijderen.
Ook laparoscopisch.
De operatie is moeizaam gegaan en heeft 3 uur geduurd ipv de 1.5 uur die ervoor gepland stond.
Ook veel bloed verloren.
Inmiddels een ijzertransfusie gehad.
De gynaecoloog heeft ook duidelijk aangegeven dat het een grote ingreep is geweest en dat ik heel rustig aan moet doen.
Ik heb 2 nachten in het zkh gelegen.
Ben nu dus een paar dagen thuis.
Ik lig eigenlijk bijna heel de dag op bed.
Gisteren wel een paar keer naar beneden geweest maar dat is duidelijk teveel geweest.
Slaap nu al wel iets beter maar ben echt moe misselijk en heb ook meer pijn als toen in thuiskwam.
Het zal z’n tijd nodig hebben denk ik.
Wat fijn om eens te lezen hoe het herstel bij een ander is verlopen! Dank hiervoor. Ik ben op 11 januari 23 geopereerd, de reden was baarmoederkanker en alles is dus verwijderd. Heel blij mee na continue bloedverlies en buikkrampen, na 2 nachten mocht ik naar huis en ik zit dus nog volop in de herstelperiode. De meeste dagen ben ik al pijnvrij, tot ik in actie ben gekomen. Ik til beslist nog geen zware dingen, gelukkig doet mijn man extra veel en corrigeert me vaak als ik aanstalten maak om een zware pan te pakken of te lang in de keuken wil staan. Eergister heb ik teveel gedaan en dat wordt direct afgestraft met scherpe steken in mijn buik. Gister dus een dag bedrust genomen, maar gisteravond had ik opeens helder bloedverlies met stolsels. Vandaag dus ook nog rustig aan doen. Ik fiets sinds een paar dagen weer, dat is lekkerder dan wandelen, behalve op hobbelige fietspaden. Het kan ook zijn dat dit toch te belastend is voor mijn buik. Bij wandelen heb ik bij iedere stap een steek in mijn buik, heel onplezierig lopen is dat. Ik probeer dan mijn buik met mijn handen te ondersteunen via mijn jaszakken.
Zitten op een rechte harde stoel is lastig, daar om leg ik er een kussen op voordat ik ga zitten. Een winkelwagen duwen is ook nog niet te doen heb ik gemerkt. Enfin het blijft een ontdekking wat je wel en niet aan kunt.
Dit is allemaal zo herkenbaar. Maar ik heb ondervonden dat rust nemen er toch voor zorgt dat je sneller geneest.
Ik werd vrij snel afgestraft en mijn herstel duurde hierdoor iets langer.
Ik ondersteunde ook regelmatig mijn buik. Trappen doen zorgde voor mij voor veel pijn achteraf.
Het bloedverlies is vrij normaal en gaat wel weer over.
Ik had ook veel last van mijn darmen, maar dat gaat ook wel weer over.
Uiteindelijk herstel je terug 100%. Ik hoop dat je snel terug 100% bent!
Voor mij is het nog steeds een opluchting dat mijn baarmoeder werd weggenomen.
Neem voldoende rust en herstel goed!
Liefs
Cindy
Bedankt voor het uitgebreid delen van je ervaringen. Ik moet ergens dit jaar mijn baarmoeder laten verwijderen en ben er best wat zenuwachtig over. Hopelijk knap ik ervan op. Dat snelle ontslag staat mij ook te wachten. 1 nachtje blijven en dan hop, 2 uur de auto in naar huis. Daar kijk ik misschien nog wel het meeste tegenop.
Ik vroeg mij nog af: heb jij nog speciaal een buikband of van dat “corrigerende” ondergoed gedragen na de operatie? Of alleen gewoon een hoge taille onderbroek?
Hallo Marly
Begrijpelijk dat je zenuwachtig bent hoor, dat was ik ook. Hieronder nog wat extra informatie.
TERUGRIT:
Ik zou wel aanraden dat iemand je komt afhalen en dat je niet zelf die 2 uur naar huis moet rijden.
GEEN BUIKBAND, wel steunkousen:
Na de operatie heb ik geen buikband moeten dragen.
Ik heb wel voor twee weken dunne steunkousen moeten dragen (tot aan de knie; dit doet de verpleging je aan na de operatie dus moet je ze niet zelf gaan kopen) en gedurende die twee weken een verpleegster laten langskomen om dagelijks een spuit te laten zetten tegen flebitis. Deze zetten ze in je buikvet en de vloeistof brandt een beetje als ze ze inspuiten, maar eens gezet voel je er terug niets meer van. Normaal krijg je een voorschrift in het ziekenhuis voor de spuiten. Bij mij waren ze dat vergeten dus heb ik het voorschrift laten afhalen bij de huisarts + het document voor de verpleegster.
PLEISTERS:
Na de operatie had ik 3 grote pleisters op mijn buik. 1 op mijn navel, één links en één rechts. Dat zijn waterbestendige pleisters die heel goed houden. Je kan dus zonder problemen douchen, een bad nemen mag niet! Deze pleisters blijf je ook 14 dagen dragen. Je mag ze dus niet verwijderen, na 14 dagen doet de verpleegster dit en verwijderen ze de draadjes. Daar voel je niets van.
KLEDING:
Ik droeg ruimzittende sportbroeken met een rekker in de taille omdat mijn buik ontzettend opgezet was. Heb je jeansbroeken in je kast liggen, zelfs met hoge taille dan denk ik niet dat je deze gaan kunnen dragen en ik zou het ook niet aanraden. Ik kreeg de sluiting gewoon niet dicht. Je kan ook van die stretch sportbroeken dragen. Hebben ze een hoge taille dan trek je ze mooi over je buik. Is het zomer en goed weer, dan is een los kleedje uitstekend.
RUST:
Neem echt voldoende rust. Ik bleef maar trappen op en af lopen en dat was echt niet goed.
Dit herstel is echt lui in de zetel gaan liggen en bingewatchen. Vooral dan de eerste 14.
DE Eerste dagen:
Ik had de eerste dagen last van mijn darmen. En het was echt niet leuk toen ik naar het toilet moest gaan omdat je niet ‘zonder pijn’ kan drukken.
Ik kreeg van een buurvrouw een laxeermiddel voor kleine kinderen (daar zou je geen krampen van krijgen). Niet slecht om dat in huis te hebben.
Laat me gerust weten als je nog vragen hebt voor of na de operatie. Ik zal je vragen zeker beantwoorden.
Liefs
Cindy
Dank voor je duidelijke verhaal over je herstel, dit is precues wat ik zocht!
Mijn baarmoeder en eileiders worden vanwege een groot myoom verwijderd op 8 april. Ik kijk er enorm naar uit omdat het alle ongesteldheid-ellende gaat oplossen 😅
Ik vroeg me alleen af: na hoeveel tijd ben je weer deeltijd/fulltime gaan werken?
Groetjes
Sabine
Je kan minstens rekenen op 6 weken dat je thuis bent na de verwijdering van een baarmoeder.
Mijn huisarts liet me later weten dat als ik nog pijn zou hebben, ik zeker nog langs kon gaan voor een verlenging.
Na 6 weken heb je een ‘standaardcontrole na operatie’ bij de specialist. De interne wonde was goed genezen maar toch had ik af en toe nog pijn en last van vermoeidheid.
Ik had meer rust moeten nemen tijdens die 6 weken. Ik bleef maar in beweging met veel pijn als gevolg.
Ik raad je aan om zeker voldoende rust te nemen en zeker de 6 voorgeschreven weken thuis te blijven voor je herstel.
Niets tillen en zeker niet te veel trappen doen.
Neem zeker ruime kledij mee naar het ziekenhuis want een gewone jeansbroek krijg je echt niet dicht door de zwelling en je wil toch iets kunnen aandoen als je het ziekenhuis mag verlaten.
Ik wens je veel succes met de operatie. Indien je nog vragen hebt dan hoor ik het graag.
Nou ik stond op 8 april in het ziekenhuis, in m’n operatiehemd klaar om naar de operatiekamer gebracht te worden voor mijn laparoscopische hysterectomie. Toen kwam mijn gynaecoloog na een paar uur wachten vertellen dat het helaas niet door kon gaan omdat er een uniek spoedgeval was dat alle OK personeel in beslag nam en er dus voor mijn operatie (en ook nog meer operaties van andere mensen op die dag) geen personeel beschikbaar was. Het moest het dus uitgesteld worden.. Ik baalde enorm maar dit was overmacht natuurlijk, spoedgevallen gaan voor.
Mijn operatie werd uitgesteld naar 18 mei, afgelopen woensdag, en dat ging gelukkig wel door. Mijn baarmoeder is eruit!
De operatie (duurt gemiddeld 130min, bij mij 110min) ging perfect volgens de chirurgen. Ze hadden het wel even moeilijk om mijn baarmoeder incl. myoom door mijn schede eruit te halen vanwege de grootte (myoom was iets van 5cm geloof ik) maar dat vonden ze een leuke uitdaging. En ik was heel blij dat dat toch gelukt was omdat het daarom bij een laparoscopische hysterectomie bleef en er dus geen grote buiksnede gemaakt hoefde te worden, minder littekenweefsel en sneller herstel.
Na wakker worden op de uitslaapkamer ging alles goed en mocht ik snel naar de verpleegafdeling. Na een paar uur werd het vocht-infuus verwijderd en kreeg ik wat paracetamol. Ik voelde me helemaal prima, had totaal geen pijn en was ook helemaal niet moe. Gedurende de nacht wel slecht geslapen vanwege het koolzuurgas dat nog deels bij m’n middenrif en schouders zat maar voor de rest geen ongemakken.
De volgende ochtend mocht om 8u het katheter eruit (iets waar ik niet naar uitkeek omdat ik dacht dat heel erg vervelend zou voelen maar dat stelde echt niks voor uiteindelijk), en nadat ik een windje had gelaten en zelf geplast had zou ik naar huis mogen, wat om 9.30u zo was.
Na thuiskomen gaat het eigenlijk ook hartstikke goed, totaal geen pijn gehad, en ik voel me sinds dag 1 alsof ik alles kan, alleen dan ietsje trager dan normaal. Ik ga bewust rustig zitten en sta langzaam op, til uiteraard niet meer dan 2kg want dat mag echt niet, mijn vriend doet de huishoudelijke taken, en dwing mezelf 2-3 keer per dag om op de bank te gaan liggen om mn buik totale ontspanning te geven.
Tot nu toe valt het herstel me echt 300% mee, ik was van het ergste uitgegaan en had verwacht dat het veel zwaarder en pijnlijker zou zijn. Ik ben op dag 3 al buiten gaan lopen met mijn vriend, langzaam en maar 20min, en dat ging goed. Ik had er de volgende dag ook geen extra last door dus ben toen iets langer, 45min, gaan lopen buiten. Zo blij dat dit kan want ik werd na 2 dagen binnen zitten al gestoord van het rustig aan doen 😆 Maar ik vermoed dat ik best wel heel erg mazzel heb dat het zo goed gaat (en uiteraard zal dit ook komen door mijn gynaecoloog en de 2e chirurg die samen mijn operatie fantastisch hebben uitgevoerd!), want toen ik 3 dagen na operatie naar de verpleging belde voor een vraag waren ze (positief) verbaasd toen ik aangaf helemaal geen pijn te hebben gehad. Dus ik blijf bewust rustig aan doen zodat ik het reeds herstelde niet weer ongedaan maak, en mijn lijf goed de tijd geef om de toch zeker heftige ingreep de komende maanden fysiek goed te verwerken 🙂
Cindy nogmaals enorm dank aan jou, voor je uitgebreide beschrijvingen, ervaringsverhaal en tips, ik heb daar echt veel steun aan gehad. Al die kennis stelde me meer op mijn gemak over wat ik kon verwachten, en dat scheelde heel veel in de stress bij voorbereiding op mijn eigen operatie 🙌
Hallo Sabine
Het is echt wel heel fijn om te horen dat je zo goed als geen last had van de pijn.
Zo zie je dat elk lichaam hier ook anders me omgaat.
Bij mij was er ook sprake van endometriose en ik weet niet direct hoever dit soort spinnenweb zich uitstrekte.
Ik moet zeggen dat ik best pijn gehad heb en dit al vlak na de operatie.
Toiletbezoeken waren een ramp en mijn darmen verklaarden me de oorlog.
Ik had het echt een stuk rustiger aan moeten doen en al de trappen die ik moest doen thuis werkten ook niet in mijn voordeel.
Ik geraakte al bijna niet naar de ophaalzone van het ziekenhuis toen ik naar huis ging.
Maar alles geneest uiteindelijk en ik kan echt zeggen dat ik blij ben dat ik er vanaf ben.
Ik ben heel blij dat je je ervaring deelt. Ik weet dat jouw toevoeging heel veel andere vrouwen zal helpen.
Ik ben ook blij dat mijn ervaring je wat geholpen heeft.
Liefs
Cindy
Nou ik stond op 8 april in het ziekenhuis, in m’n operatiehemd klaar om naar de operatiekamer gebracht te worden voor mijn laparoscopische hysterectomie. Toen kwam mijn gynaecoloog na een paar uur wachten vertellen dat het helaas niet door kon gaan omdat er een uniek spoedgeval was dat alle OK personeel in beslag nam en er dus voor mijn operatie (en ook nog meer operaties van andere mensen op die dag) geen personeel beschikbaar was. Het moest het dus uitgesteld worden.. Ik baalde enorm maar dit was overmacht natuurlijk, spoedgevallen gaan voor.
Mijn operatie werd uitgesteld naar 18 mei, afgelopen woensdag, en dat ging gelukkig wel door. Mijn baarmoeder is eruit!
De operatie (duurt gemiddeld 130min, bij mij 110min) ging perfect volgens de chirurgen. Ze hadden het wel even moeilijk om mijn baarmoeder incl. myoom door mijn schede eruit te halen vanwege de grootte (myoom was iets van 5cm geloof ik) maar dat vonden ze een leuke uitdaging. En ik was heel blij dat dat toch gelukt was omdat het daarom bij een laparoscopische hysterectomie bleef en er dus geen grote buiksnede gemaakt hoefde te worden, minder littekenweefsel en sneller herstel.
10 december jl is bij mij mijn baarmoeder verwijderd. De eerste paar dagen verliep goed maar na 7 dagen ineens heel veel buikkrampen ( voelde aan als persweeën) en enorme bloedverlies 24/7 door voel ik mijn buik danwel pijn danwel een gevoel van een band om mijn buik, elke aanraking is echt pijnlijk, maar naar de wc gaan is echt een hel ondanks de poep zakjes
Weet je hier een oplossing voor, ik ben een alleenstaande moeder en mijn zoon helpt me met zware boodschappen en zo maar ik ben echt dagen dat ik niet eens mijn bed uit kan komen.
Mijn baarmoeder moest eruit IPV 4 tumoren..
Heb je nu nog steeds die bloedingen? Weet dat je ook bij je huisarts terecht kan hé. En dat zou ik zeker doen want de kans is groot dat je daar sneller terecht kan.
Ik heb geen extreme bloedingen gehad, maar bij mij was de pijn ook zeer fel.
Aan de ene kant de pijn van de operatie (3 gaten die ze in je buik maken) en aan de andere kant ontzettend darmpijn die je misschien wel als persweeën kan interpreteren, maar gezien ik nooit kinderen heb gehad tast ik daar wat in het duister.
En ja, het bezoek aan het toilet was rampzalig, echt om te janken. Je kan gewoonweg niet drukken, want alles doet pijn.
Gedurende een paar dagen heb ik Lactulose genomen. Ik had dit van mijn buurvrouw gekregen, het zou een laxeer middel zijn voor baby’s. Het werkte dan wel na een tijdje wat beter en ik kreeg er geen extra krampen van.
Maar ik weet nog dat ik een paar keer buiten jankend op de bank zat omdat ik het helemaal niet meer zag zitten. Zoals ik al zei, ik heb nooit kinderen gehad. Maar op dat moment voelde ik me miserabel met mijn ontzettend opgezette en heel pijnlijke buik. Ik liep rond precies of ik een paar maanden zwanger was. Ik had haast hulp nodig om uit de zetel te geraken. Omdat ik toen nog rookte en dus veel moest hoesten …. wel, ik denk dat je kan begrijpen dat die pijn in combinatie met een flinke hoestbui niet echt prettig zijn.
Ik denk dat jij, net zoals ik, te weinig rust neemt en steeds maar probeert bezig te zijn. En dat is niet goed. Ik weet dat ik veel minder pijn zou hebben gehad indien ik gewoon in de zetel was gaan liggen en effectief niets doen.
Niets mag je dragen/tillen en zoveel mogelijk trappen vermijden. Ben je moe, probeer dan te slapen.
Heb je extreme bloedingen, neem dan aub even contact op met je specialist of ga naar de huisarts.
Ik zou niet willen dat je hechtingen binnenin terug zijn open gegaan snap je.
Laat me maar weten hoe het verder verloopt.
Liefs
Cindy
ADHD 28 beroertes en nu kanker soms vraag ik me weleens af houd het ooit op, maar die pijn niet te doen. De dokter zegt je hebt een ijzeren wil en nog sterkere lichaam maar ik vind het wel genoeg zo
Hey Natasja
Ik weet wat het is om kanker te hebben en welk gevoel je dit kan geven. Maar die kanker kan nu nooit meer terugkomen. Dat was voor mij een ontzettende geruststelling. Want ik heb met die angst moeten leven van mijn 19 tot mijn 45 jaar en niet alles is probleemloos verlopen.
Ook ik denk regelmatig: “waar stopt het?”.
Maar uiteindelijk vergeet ik die vraag ook weer als alles wat beter gaat en besef ik ook dat ik niet alleen ben.
Ik probeer gewoon te genieten van de dingen die ik heb. Ik geniet van mijn katten en honden. Ik vind rust in fotografie tijdens de wandelingen die ik soms maak. En schrijven is een beetje een uitlaatklep voor me geworden. Ik schrijf dan ook over vanalles. Maar ook ik heb momenten dat ik haast breek en misschien gewoon even wil breken.
Ik snap wat je dokter zegt over je sterke wil en je sterke lichaam.
Maar geloof me, na ‘deze’ operatie is het belangrijk om je sterke wil te gebruiken om je te verplichten die rust te nemen. Als je die fysieke rust niet neemt, dan gaat alles nog veel langer duren.
Liefs
Cindy
Erg bedankt voor het delen van je ervaring en openhartigheid. Ook mbt je blog Seks na hysterectomie. Geeft een veel duidelijker en concreter beeld dan de standaard verhalen die je in de ziekenhuisbrochures leest. Dat minder vrouw voelen ga ik me bijv. bij voorbaat al niet in herkennen. Op Facebook groepen (voornl. de bewust kindvrije groepen) lees ik voornl. zoveel opgeluchte vrouwen, van waarom kon dit nou niet eerder. Heb jij dat ook?
Als corona het toelaat hoop ik zelf half jan onder het mes te gaan, baarmoeder, baarmoederhals en eileiders. Eierstokken laten we bewust zitten om een versnelde overgang te vermijden. Van mij hadden ze het tijdens de operatie om endometriose te verwijderen zo’n 6 jaar geleden al mogen doen, maar toen mocht dat nog niet. Blijkbaar is het nu duidelijker dat ik toch echt geen kinderen wil, of scheelt het dat ik inmiddels 35 ben. Het scheelt dat ik dus al een vergelijkbare ingreep heb gehad met zo’n laparoscopie. Dat was toen mijn 1e operatie ooit en was best even spannend. Nu heb ik alleen maar zoiets van laat maar komen! En ze verwachten dat ik ook maar 1 nacht hoef te blijven ipv 4 destijds (wat een hel). Er wordt dan ook gelijk gekeken of er toch nog endo cellen verwijderd dienen te worden, dus ik ben wel blij met hoe mijn specialist er nu in staat en de combi meepakt. Alleen een bm verwijderen schijnt endo niet te verhelpen nl.
Ik kan iig niet wachten tot dat rotorgaan eruit is, het haalt me alleen maar naar beneden, kan voor inmense pijnen zorgen en onttrekt energie. En dat is nog even los van de jarenlange endo klachten, afwijkende baarmoedervorm en niet serieus genomen worden tav het hebben van een GEEN-kinderwens. Mensen, wees toch blij met mijn insteek en zo’n lichaam, scheelt me alleen maar een depressie over iets wat ik toch niet kan hebben.
Had deze blog in juni al gevonden en hoopte al een tijdje op een update, maar heb die dus gemist. Daarom wellicht met deze reactie even een notificatie als het wordt bijgewerkt, want ik ben ook zeer benieuwd naar je ervaringen op langere termijn. Hoe zit je met je energieniveau inmiddels? En wanneer had je het idee dat “het gat” enigszins opgevuld voelde en dat je darmen een beetje z’n plek hadden gevonden? Merk je hormonaal nog verschil? Na jarenlang verplicht aan de pil te zitten, heb ik sinds april een hormoonvrije pil en daardoor alvast aan een soort van ontwenningskuur gegaan en niet normaal wat ik daar een verschil in heb gemerkt. Die slik ik nog even door tot de operatie en daarna, FREEDOM!
Beste LL
Hartelijk dank voor je reactie op mijn artikel.
Ja, ik had ook het gevoel van ‘kon dit nou echt niet eerder’. Vooral omdat ik in het verleden reeds 2 keer had gevraagd om mijn baarmoeder te laten verwijderen. Ik had al vrij snel besloten dat ik geen kinderwens had. Telkens kreeg ik een negatief advies.
Dus ja ik ben blij dat ik nu geen baarmoeder meer heb. Geen angst meer om kanker te krijgen. Geen pijn meer door maandstonden of na intimiteit. Geen opgezette buik meer. Deze klachten had ik allemaal door de endometriose, terwijl ik gewoon dacht dat die pijn normaal was, pff.
Ik heb mijn eileiders en eierstokken nog, dus ben ik niet in de menopauze terechtgekomen alhoewel dit niet echt een garantie is. In sommige gevallen doe je het toch, maar dat is uitzonderlijk.
Hoewel ik dus geen maandstonden meer heb, voel ik wel dat mijn hormonen nog werken.
Dit door eens per maand gevoelige borsten te hebben. Ik heb mijn partner nog niet horen klagen over een rothumeur dus ik denk dat dit nogal meevalt lol.
Ja, je hebt gelijk, het zou geen slecht idee zijn om tegen eind dit jaar nog even een update te doen.
Maar ik kan je al vertellen dat ik me nu lichamelijk volledig hersteld voel.
Ik voel nergens pijn en heb nergens last van. Dus ik kan besluiten dat ik op het einde van de rit een veel beter leven heb zonder mijn baarmoeder omdat ik nu veel minder pijn heb dan daarvoor.
Laat je me weten hoe het verder bij jou verloopt?
Hallo
Hoop dat alles goed gaat met jou. Ik heb begin september een hysterectomie gehad, het is nu bijna zeven weken geleden. Ben deze week beginnen werken. Ik ben super moe en heb nog altijd pijn. Heeft nog iemand deze ervaring. Maak mij zorgen. Groetjes!!
Beste Cécile
Ik had vooral nog pijn als ik me veel bukte om bepaalde zaken te doen zoals poetsen. Ook bij het tillen van zware zaken. En veel trappen doen is ook niet echt bevorderlijk. De vermoeidheid waar je over spreekt was bij mij ook van toepassing. Ondertussen is dat wel beter. Toch kan ik soms nog lichte pijn voelen na een hevige hoestbui of ook als ik weeral mezelf overdaan heb. Toch merk ik dat deze pijn met de tijd afneemt. Hoe is de controle verlopen na de voorziene herstelperiode? Ik heb deze operatie en het herstel echt wel onderschat. Ik had tijdens mijn herstel veel meer rust moeten nemen, maar ik kan niet makkelijk stilzitten, en als ik werk zie liggen begin ik eraan. En dat heeft me toch wat de nek om gedaan. Mijn huisarts had hier heel veel begrip voor, eigenlijk meer begrip dan de specialist. Als je voelt dat je toch nog extra rust nodig hebt dan zou ik je toch voorstellen om even met je huisarts te praten. Die kan je zonder problemen extra rust voorschrijven. Luister naar je lichaam zou ik zeggen. Je hebt echt tijd nodig om volledig te herstellen.
Hey Cindy, bijna exact een jaar na jou (14/06/22) wordt mijn baarmoeder ook verwijderd in het ZOL.
En ook mijn operatie werd uitgesteld.
Ik kijk enorm uit naar de periode na het herstel, gedaan met de hevige bloedingen die mijn sociale leven beïnvloeden.
De verpleegkundige op anesthesie sprak daarstraks over 3 a 4 nachten ziekenhuis. Ben benieuwd want de dokter zei 1 a 2 dagen.
Fijn dat jij je ervaring gedeeld hebt, heb er wel iets aan hoor!
Bedankt!!
Wat herken ik veel in de verhalen. Ik heb zelf baarmoederslijmvlies kanker (endometriumcarcinoom).
Veel steun kreeg ik in mijn behandeling door het Centrum hyperthermie in Amsterdam. Het was wel telkens 2 uur rijden, maar de behandelingen hebben mij echt geholpen en het advies over de ziekte was zeer compleet. https://hyperthermie.info/hyperthermie-bij-kanker/
I really appreciate that you kept track of your daily progress post surgery to share. That is so helpful to anyone who may be getting a hysterectomy. I have never had one, but I do recall the recovery time being long and painful after I had my tubal ligation, so I can only imagine that this is even worse. I hope you are fully recovered and back to 100% soon. Thanks for linking with me!
Shelbee
http://www.shelbeeontheedge.com
Nuttige info voor de vrouwen die hetzelfde te wachten staat. Bedankt.
I too had just 3 small incisions for my surgery and was actually ready to go home the next day; they had me up and walking/ eating/ drinking within just hours of my surgery. My only problem was I tended to feel better than I was and overdid it many days taking on too much work with my boys and the household. Hope all goes well with your 6 week check up!
Hi, yes I also have those 3 incisions. The day of my operation, I had trouble staying awake, could hardly eat and felt nauseous very fast. But it’s as you say, the moment you start feeling better you just overdo yourself. You don’t feel it gradually coming. From one moment to another, it’s like: oh no. This happened again yesterday. My doc urged me to ‘rest’.
I’m surprised they let you out so soon after the operation. Thank goodness you have support from family. I hope you continue to recover well. #wotw
Thanks for your kind words of support. I’m so glad the worst is behind me. It will all be fine, you just need to take that time to recover and listen to your body ❤️
Dat is niet niks zeg. Het is toch een ingrijpende operatie stel ik me zo voor. Veel beterschap gewenst en een voorspoedig herstel.
Wat goed om zo’n dagboek bij te houden, voor jezelf maar ook om anderen bewustwording bij te brengen. Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar ik ken als man ook helaas zo’n ingrijpende operatie. Het duurde even voordat ik daarover open durfde te zijn. Maar inmiddels leerde ik daardoor de taboes proberen te helpen doorbreken en heb ik meegewerkt aan een boekwerk met ervaringsverhalen van mannen die om verschillende redenen geen testosteron meer maken en de visies daarop door artsen en hulpverleners.
Succes en sterkte met het herstel, de verwerking en het verder bijhouden van dit traject.
Wat snel! Na mijn keizersnede (ok, het was dan ook wel een spoedgeval) moest ik echt vier dagen blijven. Heeft dat toch te maken met de vertraging die de zorg heeft opgelopen door corona? En wat een nare ervaring met dat kapje. Ik kan het mij helemaal voorstellen dat het bij je blijft.
Heftig. Ik heb zelf veel angst voor ziekenhuizen en ingrepen en vind het erg dapper van je. Na 1 dag al mensen naar huis sturen na een dergelijke ingreep vind ik onbegrijpelijk. Gelukkig dat je je na een dag of 4 beter voelde.
pffff, dat was heftig zeg. Dat ze je zo makkelijk naar huis lieten gaan..maar je slaat je er wel dapper doorheen zo te lezen. Dat vind ik best knap
Jeetje wat heftig allemaal. Ik hoor wel vaker dat mensen sneller na een operatie naar huis worden ontslagen. Het schijnt dat veel mensen sneller herstellen/revalideren wanneer ze in de eigen omgeving zijn. Sterkte
Heftig om te lezen, wat er allemaal is gebeurd. Ik wens jou veel beterschap en herstel toe 🍀
Wat heftig dat je er zoveel pijn van hebt gehad. Lijkt me ook heel vreemd om de pijn te voelen van de lucht die je lijf verlaat.
Enerzijds heb je constant darmkrampen maar verder doen ze niet echt hun werk als je me snapt. Anderzijds zit je buik nog vol met het gas dat ze in jouw buik blazen om zodoende te kunnen opereren. Hierdoor zie ik er nu uit alsof ik een paar maanden zwanger ben. En dat gas gaat nu eenmaal niet naar buiten via de darmen omdat het niet in je darmen zit maar in je buikholte. T’is niet dat je het gas je lichaam voelt verlaten. Ik kreeg pijnlijke punten onder mijn schouderbladen. Dacht dat ik verkeerd gelegen had tot men mij informeerde dat dit normaal was. Het heeft allemaal zijn tijd nodig maar t’is een pijnlijk gedoe en ik moet toegeven dat ik het serieus onderschat had.
Jeetje wat heftig. Een dikke knuffel voor jou!
Bedankt dit is lief om te horen!
Oh jeetje.. wat heftig zeg! Lijkt me een naar gevoel dat je steeds moet plassen.. soms is even huilen het fijnste wat er is!
Wat ontzettend goed dat je een dagboek hebt bijgehouden! Want jeetje, dit is niet niks. Ik wens je heel veel liefde, kracht en een zorgeloos snel herstel toe. Dikke knuffel en heel veel liefs ❤️
Dit is eigenlijk de reden waarom ik initieel gestart ben met bloggen. Ik wou mijn ervaring delen omdat ik er zelf niet heel veel over terug vond. Ik ben nu blij dat ik dit verschaal schrijf zodat mensen het gevolg van deze ingreep kunnen snappen. Ervoor zorgen dat vrouwen begrepen worden.
Zo heftig, ik heb lang op een verpleegafdeling gewerkt in het ziekenhuizen waar hysterectomie werd uitgevoerd, ik herken veel van wat je schrijft, maar dan vanuit de patiënten en hun ervaringen. Heel veel sterkte met herstel.
Wel na mijn herstel ga ik iets doen om de dames die mij zo vriendelijk geholpen hebben op de afdeling in de bloemetjes te zetten. Ik heb nog nooit zoveel liefdevolle mensen bij elkaar gezien 💖 en ik prijs me echt gelukkig. Bedankt voor de lieve woorden.
Meid wat een heftige onderneming. Wat word je snel naar huis gestuurd terwijl je nog niet 100% bent. Heel veel sterkte vooral in deze warme periode! Je kan het!