Regelmatig denk ik na over het concept ‘Jaloezie’ en heb ik daar veel vragen over. Het is namelijk een emotie die ik niet echt snap. Toch zie ik het regelmatig rondom me. In dit blogartikel zal ik even luidop hierover nadenken.
Betekenis van jaloezie.
Uiteraard start ik even met het opzoeken van de betekenis van jaloezie. Hieronder de omschrijving volgens Wikipedia.
Jaloezie of ijverzucht (ook: jaloersheid of nijd) is een gemoedstoestand of emotie waarbij men datgene wenst te krijgen wat een ander reeds heeft gekregen, of wenst dat de ander datgene niet had. Dit kan zowel om materie, eigenschappen als om relaties gaan. Iemand anders heeft iets dat de jaloerse persoon belangrijk vindt om te hebben. Als de ander gezien wordt als gelijkwaardig zal de jaloezie erger zijn, omdat de jaloerse persoon aanneemt dat hij of zij de gewilde zaak net zo goed zelf had kunnen hebben. Bij een acute aanval van jaloezie ervaart men veel lichamelijke symptomen. Spierspanning, rillingen en duizeligheid kunnen uren aanhouden en verdwijnen dan langzaam weer. Er zijn ook gevallen bekend waarbij iemand een moord pleegt vanwege jaloezie. Dit kan ook zo zijn bij een passionele moord.
Bij het lezen van deze omschrijving merkt men al snel dat dit best een sterke emotie kan zijn.
Word je daarmee geboren?
Dat is dan meestal de eerste vraag die bij me opkomt. Word je hiermee geboren? Met andere woorden: is dit een karaktertrek die je nu eenmaal hebt of niet?
Of ontwikkel je dit gevoel met de jaren? Waarom ontwikkelt de ene persoon het dan wel en de andere niet? Iedereen kent toch mensen die het misschien beter of slechter hebben dan jezelf? Of ligt dit aan een gebrek aan zelfvertrouwen en egoïsme? Als jongere dame had ik ook best gebrek aan zelfvertrouwen, toch was ik daardoor niet jaloers op anderen….
Wat brengt jaloezie je op?
En dit is dan telkens de tweede vraag die ik me stel. Ik prijs me echt gelukkig dat ik nooit de emotie jaloezie ervaar. In mijn ogen doe je hiermee enkel jezelf kwaad. Is het niet gewoon fijner om gelukkig voor iemand anders te zijn? Waarom zou ik er dan voor kiezen om mezelf te wentelen in een negatieve emotie, kiezen om me slecht te voelen? Zoals ik al zeg in de titel: ik snap het niet!
Ook vind ik jaloezie nogal kortzichtig. Je bent bijvoorbeeld jaloers op je collega die een beter betaalde functie heeft. Een persoon is meer dan alleen zijn functie. Die persoon waarop je dan jaloers bent, heeft net als jij goede en slechte dagen, problemen die bij het leven horen. En bij deze ‘beter betaalde functie’ horen wellicht ook meer verantwoordelijkheden, meer druk, meer stress, meer overuren…. Waarom dan kiezen voor deze negatieve emotie terwijl je eerlijk gezegd het leven van ‘die andere persoon’ niet echt kent?
Is dit iets typisch vrouwelijk?
Misschien staan bij deze vraag nu al een paar dames klaar met pijl en boog om me af te schieten. Het is gewoon dat ik de meeste jaloezie ervaren heb van andere dames. Maar uiteraard kunnen mannen even jaloers zijn. Ik heb ooit een ontzettend jaloerse partner gehad dus … Maar misschien heb ik dat meer ervaren van dames omdat mogelijks dames eerder jaloers zullen zijn op andere dames en mannen dan meer andere mannen als concurrentie zien.
Hieronder 3 voorbeelden uit mijn persoonlijke ervaring.
Op reis leerde ik 3 jonge zussen kennen. We waren allen rond de 20-25 en omdat deze dames ook in België woonden, spraken we daarna af in België. We kozen ervoor om naar een discobowling te gaan en het was best een leuke avond. Naar het einde van de avond toe kwam de ober naar onze tafel en deze stak me een briefje toe met zijn telefoonnummer. Onmiddellijk sloeg de sfeer om. De dames waren er niet mee opgezet dat ik dit briefje kreeg. Er werd daarna niet meer samen afgesproken...
Als vrouwelijk gamer, zit je eigenlijk snel in een mannenwereld. De concurrentie tussen sommige mannen was moordend. Deze concurrentie ging al snel over naar jaloezie omdat sommigen niet met hun verlies konden omgaan. Deze jaloezie ging soms zo ver dat sommigen erg beledigende taal gebruikten tegen andere spelers. Gezien wij in onze clan geen 'toxic behaviour' tolereerden werden deze al snel uit de clan gezet.
Ik ben er vast van overtuigd dat ik niet de enige ben die ooit een verschrikkelijk jaloers vriendje had. Hoewel hij zich als ontzettend zelfzeker profileerde, was die zelfzekerheid ver te zoeken in onze relatie. Hoewel ik nooit alleen op stap ging en ik niet optrok met andere mannen ... het was nooit goed. Constant werd ik achter mijn rug gecontroleerd. Ging ik even shoppen dan belde hij me elke 10 minuten. Deze bezitterigheid en jaloezie zorgden er uiteindelijk voor dat ik de relatie heb stopgezet.
En na het neerpennen van deze 3 voorbeelden kom ik dan terug naar mijn vorige vraag: ‘Wat brengt jaloezie toch op?’
Dus hey, ik weet ook best dat dit niet iets typisch vrouwelijks is. Ik ben ervan overtuigd dat dit bij mannen hetzelfde is.
Hoe zit het met jullie? Ooit jaloezie ondervonden van vrienden of collega's? Hoe gaan jullie hiermee om? Wat doe je als je merkt dat één van je kinderen ontzettend jaloers is?
Ik denk dat jaloezie voortkomt uit een diep verlangen iets ook te hebben. Fraai is het inderdaad niet, en het is de kunst er zeker niet naar te handelen!
Mensen kunnen soms echt ziek worden van jaloezie. En dan gaan ze zo ver dat ze zelfs gaan stalken. Zelf ben ik het niet en ook nooit geweest. En het zijn zowel vrouwen als mannen die dit kunnen hebben en zeker in een relatie kan dit veel voorkomen als een partner dit wel zal wezen. En ja vroeger had ik dit op werk wel meegemaakt met diverse collega’s en die haalden toen rare streken uit. Maar ik gaf er gewoon geen aandacht aan want dat is het beste wat je kan doen om het niet uit de hand te laten lopen. Daar heb ik eens wat in dichtvorm over geschreven met de titel – Geef geen aandacht aan..
Ik prijs mezelf ook gelukkig dat ik geen last heb van de emotie jaloezie. Ik ben blij voor de ander als die gelukkig is. Het is aan mezelf als ik iets wil doen of hebben . Daar heeft iemand anders geen invloed op.