Onlangs zag ik een kort filmpje (reel) verschijnen van amper een minuut maar met een heel mooie boodschap. Het filmpje speelt zich af in een klas. De meester schenkt een glas vol met water. Met het glas water in zijn hand vraagt hij aan de jong volwassen studenten : “Hoe zwaar is het glas?” De leerlingen beginnen te schatten. 350 gr? 400 gr? 450 gr?
Hoe zwaar is het glas water?
De leerkracht legt uiteindelijk uit dat het exacte gewicht van het glas water niet het belangrijkste is. Als hij dit glas net vast heeft, weegt het eigenlijk niets. Maar als hij het een uur vasthoudt lijkt het glas net iets zwaarder maar nog prima vast te houden. Maar als je het glas uren aan een stuk gaat vasthouden, dan zal je al snel voelen dat je hand en arm zullen moe worden terwijl het glas nog steeds hetzelfde gewicht heeft. En als je ditzelfde glas een dag of meer moet vasthouden, dan zal het gewicht ondragelijk worden.
En dit allemaal terwijl het glas nog steeds even zwaar is.
Loslaten, anders bekeken.
Als uiteindelijk het exacte gewicht van het glas water er niet toe deed? Waarover ging dan deze les? Wel zoals de leerkracht reeds vertelde: het gaat over hoe lang je het glas water vasthoudt en hoe langer je het vasthoudt hoe zwaarder en dus moeilijker het wordt.
En dat is hetzelfde met stress en zorgen. Als je eventjes aan je zorgen denkt, dan is er geen probleem. Denk je er een uur aan dat wordt het al wat zwaarder. Zit je er dagen aan te denken dan kan ook dit ervoor zorgen dat je verlamd wordt en jezelf verliest in je eigen zorgen.
En daarom is het heel belangrijk om niet te vergeten om af en toe het glas water even neer te zetten. Als je dit doet zal het glas water niet zwaarder en zwaarder worden. Zet dus ook je stress en je zorgen tijdig even van je af (loslaten) alvorens alles te zwaar wordt.
Slaag jij er in om tijdig het glas even neer te zetten?
Ontdek meer van www.EvenDelen.be
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Daar moet ik nog even over nadenken….
Wat een mooie (en duidelijke) manier om dit uit te leggen aan een klas! Door mijn fibromyalgie heb ik moeten leren om het glas op tijd neer te zetten.
Dat kan ik zeker begrijpen! Naar je lichaam luisteren is heel belangrijk. En ik heb al meerdere keren meegemaakt dat uiteindelijk je lichaam de baas is en je er goed voor moet zorgen.
Dat is wel een mooie manier om iets in perspectief te plaatsen! Ik probeer wel steeds meer om af en toe even afstand tot iets te nemen en mijzelf af te vragen of ik er ook echt invloed op heb of kan hebben. Zo niet, dan probeer ik het los te laten omdat het anders teveel energie zal gaan kosten.
Sommige dingen kun je al sneller loslaten dan anderen. Ik heb geleerd om dingen uit het verleden te laten voor wat ze zijn. Ik merk wel dat ik best gevoelig ben als er teveel negativiteit rond me is, zoals bijvoorbeeld mensen die constant roddelen over anderen en vriendelijk in hun gezicht doen, racistische uitspraken en altijd maar het slechte in alles en iedereen zien. Persoonlijk word ik daar ziek van. Ik vroeg me tijdlang af waarom ik daar zo slecht mee kon omgaan terwijl ik zoveel mensen zie die zich daar niets van aantrekken. Toen las ik eigenlijk een mooie zin: “Je bent niet zwak of te gevoelig. Dat je daar ziek van wordt, is een gezonde reactie op een zieke omgeving.’ En dat zinnetje zette me toch ook terug aan het denken.
Wat heb je dit op een hele mooie en oprechte manier geschreven. Het voorbeeld van het glas is erg treffend
Dankjewel Tessa, het is er eentje dat ik niet snel zal vergeten. Fijne manier van lesgeven ook.
Heel goed omschreven. Vooral omdat deze daadwerkelijk in het leven wel zo is.
Ja, in plaats van krampachtig vast te houden aan het glas en daarop te focussen, is het soms beter om even rondom te kijken op zoek naar een tafel.
Wat is dit mooi verwoord en het klopt inderdaad helemaal.
Nu er nog regelmatig bij stil staan en dan komt het zeker goed.
Dankjewel Tine!
Soms is het moeilijk om iets los te laten daar heb ik ook af en toe last van. Maar begint dit me te overheersen dan maak ik een wandeling in de natuur. Het is wel een hele mooie vergelijking wat de meester liet zien.
Ja hij had geen dikke cursus nodig om dit even uit te leggen. Ik kan vrij goed relativeren. Loslaten gaat ook best goed. En als ik zie dat ik te lang iets vasthoud, dan weet ik dat het tijd is om iets concreets te gaan veranderen in mijn leven.
Met de jaren heb ik geleerd om dingen uit het verleden los te laten. Vroeger kon ik wel eens voor het slapen gaan, in bed liggen tobben over het verleden. Dat doe ik nu al jaren niet meer. Ik heb me er dan ook bewust op getraind.
Denk dat ik van dezelfde leraar het glas heb gezien die hij met stenen begon te vullen. Mooie manier van lesgeven. Vaak zijn problemen nu ontzettend groot maar over een half jaar allang niet meer. We weten ook teveel, kunnen overal mee bezig zijn.
Wat je schrijft is helemaal waar. Als er iets negatiefs op me afkomt, stel ik me al snel de vraag: ga ik me hier morgen ook nog slecht door voelen of mee bezig zijn? Is het antwoord ‘nee’, dan duw ik dit direct van me af omdat het dan mijn tijd en energie niet waard is.
Je hebt met dit artikel helemaal gelijk. Helaas denken de meeste mensen er niet zo over. Want als mensen eens wat vaker los zouden laten, zou de wereld een hele fijne plek kunnen worden.
Ja ik vond het wel een mooie vergelijking. Sommige dingen kunnen we net iets makkelijker loslaten terwijl andere zaken wat meer tijd kosten.