1 – Vroeger
Ik ben geboren eind jaren 70 en ben nu dus ergens in de 40.
Ik herinner me als kind dat we zelfs geen vast telefoontoestel hadden. Iemand opbellen was best iets uitzonderlijk. En als er iemand gebeld moest worden, werd de telefooncabine gebruikt wat verder in de straat.
Stel je voor dat we nu nog overal telefooncabines staan hadden. Zou de overheid deze dan afsluiten t.g.v. Corona, of overal voorzien van ontsmettingsmiddelen????
Op een dag kwam er een vast telefoontoestel in huis. Ik kan me niet herinneren dat het toestel veel geluid heeft gemaakt. Hij werd wel gebruikt toen bijvoorbeeld iemand een taxi nodig had om naar het centrum te gaan of om de dokter op te bellen.
Als wij als kinderen een dagje ergens heen gingen, dan zochten we even naar een telefooncabine om het thuisfront te laten weten ‘dat we goed aangekomen waren’.
Had je panne met de wagen, dan kon je op snelwegen de gratis telefoons gebruiken om de wegenwacht op te bellen. Op de binnenwegen vond je altijd wel ergens een cafeetje of een tankstation waar je het vast toestel kon gebruiken.
2 – Nu
Toen kwam de GSM op de markt. Je kon er mee bellen en een sms mee versturen. In het begin zag ik dit als makkelijk. Ik moest namelijk niet meer op zoek gaan naar een telefooncabine.
Ik herinner me wel nog dat ik mijn GSM had gebruikt voor een zoektocht naar een nieuw huurappartement. Niet opzoeken met het internet zoals nu, maar zoeken naar ‘advertenties’ in de krant en rondbellen. Uiteindelijk een appartement gevonden, en daarna achter over gevallen als ik mijn GSM-factuur in de bus kreeg. GSM was duur en je had toen nog geen keuze tussen al de verschillende abonnement zoals vandaag.
Tegenwoordig kan je haast alles doen met je gsm. Nu zijn er meer mensen met een gsm dan een vast toestel. En een telefooncabine ben ik al in geen jaren meer tegen gekomen op straat, wel nog op bijvoorbeeld luchthavens.
Toch mis ik de tijd van vroeger, toen een gsm nog geen sociale en maatschappelijke verplichting was. Als je niet direct reageert op een sms, beginnen mensen zich al vragen te stellen. Heb je een telefoontje gemist of bel je niet onmiddellijk terug, denken ze al dat je vermist bent.
Een gsm brengt dus een zeker ‘druk’ met zich mee. Het is en blijft een handig ding. Het zorgt ervoor dat mensen makkelijk bereikbaar zijn. Maar dat wil in mijn ogen niet zeggen dat je voor alles en nog wat constant op stand-by moet staan.
Ik erger me eraan als mensen uitspraken doen als : ‘ik heb je wel gebeld hé, maar je nam niet op‘. Blijkbaar is het een ‘verplichting’ geworden om bereikbaar te zijn.
Het is niet omdat ik tijd heb om te praten dat ik er daarom ook zin in heb. Misschien ben ik op dat moment gewoonweg met iets anders bezig. Of wil ik gewoon even genieten van de rust.
Gelukkig is mijn omgeving hiervan op de hoogte, nemen ze dat niet persoonlijk en respecteren ze dit.
Het is best spijtig dat de hedendaagse jeugd nooit echt een tijd gekend heeft ‘zonder gsm’. Sommigen zien het verlies van een GSM als een verlies van hun sociale contacten. Men had ook vóór het GSM-tijdperk sociale contacten. Men had hiervoor geen GSM of internet nodig.
Ik vraag me ook regelmatig af hoe het zit met de generaties ouder dan ikzelf. Even een klein voorbeeld van iets wat ik al regelmatig tegen gekomen ben: een oudere dame staat voor mij aan de kassa van een warenhuis en haalt haar klantenkaart boven. De kassier laat weten dat er ondertussen nieuwe kaarten zijn. De dame vraagt dan of ze een nieuwe kaart kan krijgen en alles van de oude naar de nieuwe kaart kan overgezet worden. Waarop de kassier laat weten dat ze dit niet zelf kunnen doen, dat de klant dit allemaal zelf dient te regelen via internet. En daar stopt het verhaal dan. Dit zijn zaken waar ik even stil van word. Ik besef gewoon dat dit één voorbeeld is, maar waar lopen deze mensen nog tegenaan??
Persoonlijk vind ik dat een gsm zowel voor – als nadelen heeft, maar zolang een GSM geen koffie zet, zal ik er niet verslaafd aan zijn.
Ontdek meer van www.EvenDelen.be
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ja je hebt gelijk, ik had hem zelf ook pas vanaf mijn 15 e terwijl ik nu kinderen zie van een veel jongere leeftijd. Ik gebruik hem ook veel, vooral werk gebonden dan
Ja wonderlijk hoe snel dat is gegaan! Ik ben van eind jaren 60 en heb me heel lang verzet tegen mobieltjes. Ook omdat ik toch niet van bellen houd. Maar anno 2021 kun je amper meer zonder. Hoewel ik nog steeds niet bel.
Ach ja aan alles kleven zowel nadelen als voordelen. Zo ook met mobieltjes. Ik kom zelf uit 74 en weet mijn eerste mobiel nog heel goed. Ik had hem vrij vroeg omdat mijn stiefvader in de IT zat en altijd met de nieuwste snufjes thuiskwam. Het was een enorm ding met zo’n antenne en grote toetsen.
Ongelofelijk hoeveel er is veranderd in zo’n korte tijd, hè! Ik ben me ook absoluut bewust van de nadelen van onze smartphones. Het is handig om alles altijd binnen handbereik te hebben, maar we missen daardoor wel heel veel van het offline leven. Is het dat waard? Dat vraag ik me soms wel oprecht af.
Ik ben uit 1989 en heb vooral de overgang heel erg bewust meegemaakt. Stiekem mis ik de tijd ook heel erg van een mobieltje waar je alleen mee kon bellen of sms’en. Ik heb weleens het gevoel dat we door alles te digitaliseren, het onszelf ook moeilijker hebben gemaakt. Kijk bijvoorbeeld naar alle verslavingen (telefoon verslaving, social media verslaving etc.). Ik heb er ook weleens aan gedacht om mijn telefoon gewoon een weekje uit te doen. Maar.. Ik ben veel te bang om iets te missen.
Ja heel herkenbaar vooral het stukje dat een mobieltje veel druk en verplichting met zich meebrengt. En voor de oudere generatie is het hele internet een groot doolhof.
Zo vind ik het bizar dat mensen tegenwoordig betalen met hun telefoon……….ja het is handig je hebt tegenwoordig niks meer nodig behalve je telefoon.
Maar er zit ook een gigantische keerzijde aan………take me back to the 80’s😂
Ja de mens wil steeds meer en verwacht heel veel. Ik voel me ook altijd verplicht om snel te reageren. Terwijl mijn man zich echt niet op laat jutten.
Heel herkenbaar, Ik ben uit 1974 en wij hadden altijd wel een telefoon, maar nog echt zo een met draaischijf. Ik weet nog hoe makkelijk ik het vond dat ik op mezelf ging wonen en een vaste telefoon met knopjes kreeg. Ik was laat met een mobiel, 28 denk ik. Ik nam er toen een omdat ik een keer autopech had en dacht, toch wel makkelijk. Ik kan goed zonder, als ik op vakantie ga kan ik prima 3 weken zonder mobiel. Heerlijk rustig.
Wat een leuk verhaal! Herkenbaar ook. Ik kan mij nog herinneren dat mijn ouders een TV kochten, zwart-wit.
Yep COACHBERT62. Toen zaten we enkel op onze kamer om te studeren of studeerden we in de keuken. ’s Avonds zat iedereen in de woonkamer naar tv te kijken. Mijn ouders keken toen altijd naar Franstalige zenders. Hierdoor had ik een wel grote voorsprong in de Franse les. Er waren toen ook nog niet zoveel zenders, geen pc’s, gsm’s, laptops of tablets. En eigenlijk hebben we dat toen ook nooit gemist.