De therapeutische kracht van Bloggen – de kleerkast en de psychiater.

Nog niet zolang geleden ben ik gestart met bloggen. Men kan voor verschillende redenen starten met een blog. Mijn reden was eigenlijk mijn geplande hysterectomie, die nu t.g.v. Corona is verschoven. Ik vond het best een goed idee om mijn ervaring in een soort dagboek of verslag te gieten zodat ik dames in een dergelijke situatie misschien verder kon helpen. Omdat ik heel pc-minded ben en altijd al eens een website in elkaar wou knutselen, was de stap snel gezet ✍️.

Iedereen heeft zijn verleden.

Ik ga ervan uit dat iedereen wel zaken heeft meegemaakt waar men liever niet aan terug denkt. De ene heeft er al wat meer dan de andere. Bij de ene was het al wat zwaarder dan de andere. Maar uiteindelijk zijn we allen mensen die ons best doen in het leven, ongeacht het weer van de dag. Hoewel we alles op een andere manier ervaren en er mee omgaan.

Ik heb een master behaald in het verdringen 🎓.

Als kind nam ik mijn angsten mee naar bed. Aangezien ik niet over mijn demonen kon praten met iemand, was er maar 1 oplossing: verdringen. Ik zie me nog steeds liggen in bed, constant tegen mezelf zeggen: “Niet aan denken!”, tot ik in slaap viel.

Dit ‘verdringen’ heeft mij persoonlijk geholpen in het leven. Ik heb mijn studies afgewerkt, ben gaan werken en op mezelf gaan wonen. Kwam ik weer even een stormperiode (cfr. tegenslag) tegen, dan kon ik dat allemaal best goed aan. Gewoon even doorbijten tot het opklaart.

Ik vertel hier nu zeker NIET dat verdringen de oplossing is, integendeel! Het aantal fysieke klachten die je hiermee opbouwt, wordt met de jaren steeds erger. En uiteindelijk heb ik niet veel ‘verwerkt’.

De kleerkast en de psychiater.

Na een paar jaar getrouwd te zijn, verloor mijn ex-echtgenoot de strijd tegen zijn alcoholverslaving. Zo zijn we samen terecht gekomen bij zijn behandelende psychiater. Uiteindelijk heb ik een paar sessies ingepland voor mezelf, om me ergens te helpen om met dit alles om te gaan. Wat de psychiater toen tegen me zei, is me voor altijd bijgebleven:

1 - Je hebt PTSS (Post Traumatisch Stress Syndrom).
2 - Je hebt een hoog 'Moeder Teresa gehalte'.
3 - En ik wil het even hebben over je kleerkast.

Klinkt misschien stom, maar mijn eerste reactie was “Mijn kleerkast???”. En dit was zijn antwoord:

Bekijk de kleerkast als je lichaam en geest.  Bekijk de kleren als herinneringen en ervaringen.  Telkens heb jij je kleren gewoon in de kast 'gesmeten'.  Na een tijdje kreeg je de deur niet meer zo goed dicht.  Na nog een paar kleren er bij te smijten moest je de deur vergrendelen opdat deze dicht zou blijven.  Uiteindelijk staat de kleerkast op barsten. 

Yep, die man wist perfect hoe hij het moest uitleggen. Ik was volledig mee. “Wat moet ik dan doen?”

Bij therapie nemen we telkens 1 kledingstuk uit de kast om te behandelen.  Bekijk dit als het netjes opvouwen van het kledingstuk dat we daarna terug in de kast leggen.  Op het einde van de rit zullen er nog steeds evenveel kleren in de kast liggen.  Maar aangezien ze netjes opgevouwen zijn, creëer je veel meer plaats en zal de deur probleemloos terug dicht gaan.

Hoe simpel kan een mens uitleggen wat ‘stap voor stap verwerken’ is? Yep, dit is me altijd bijgebleven. Maar toen ik vroeg “Moet ik dan in therapie?” had ik een compleet ander antwoord verwacht:

Nee, dat zou ik op dit moment niet aanraden.  Het is duidelijk dat je je leven altijd goed onder controle hebt gehad.  Je beschikt over een zeker balans in je leven.  Op dit moment zou het netjes opvouwen van je kleren deze balans ontzettend verstoren.  

Uiteindelijk had deze psychiater geld aan mij kunnen verdienen. Maar koos hij toch om dit niet te doen. Misschien had ik wel een eiken kleerkast 👌.

De therapeutische kracht van bloggen.

Waarom ik startte met bloggen las je al in de inleiding. En hoewel ik nog niet zo lang bezig ben met bloggen voel ik nu al een verschuiving in mijn gedachten.

Ik betrap mezelf erop dat ik in mijn gedachten artikels aan het schrijven ben over bepaalde trauma's uit mijn verleden.

Het is niet zo dat mijn verleden mij aan het inhalen is. Ik voel me namelijk niet neerslachtig of zo. Je zal misschien al gemerkt hebben dat bepaalde artikels die ik schrijf een soort “persoonlijke analyses” zijn. En dat zijn mijn favoriete onderwerpen. Door te bloggen komt mijn kleerkast steeds meer in zicht en de drang om er een kledingstuk uit te nemen, wordt steeds groter. Ik besef nu dat ‘schrijven’ mijn manier van ‘netjes opvouwen’ is.

Ik heb al 1 kledingstuk uit de kast genomen en deze zit nu in mijn concepten. Wanneer ik het ooit zal publiceren is nog niet duidelijk. En uiteindelijk is dat bijzaak.

Neen, ik ben geen mode-blogger, maar ik heb nu al het gevoel dat mijn kleerkast toch besproken zal worden in mijn blog 😉.

💖💖💖