Dit jaar is het op vlak van boeken, het jaar van de uitdagingen. Ik heb me namelijk voorgenomen om compleet uit mijn comfortzone te treden betreffende boekengenres. Als eerste boek voor dit jaar koos ik voor een urban fantasy; ‘Water‘ geschreven door auteur ‘Holly Black‘. Zoals gewoonlijk is dit terug een review zonder spoilers.
Om heel eerlijk te zijn heb ik me bij de keuze van het boek laten leiden door de kaft van het boek. En dat is ook wat ik dit jaar af en toe eens ga doen. De kaft van dit boek vind ik uitzonderlijk mooi. Ik hou van de tekeningen en van de prachtige kleuren. Maar was het verhaal wel even mooi?
Het boek ‘Water’ is het eerste boek van de Faerie-trilogie en werd uitgegeven in 2002. Op 23 augustus 2021 werd een speciale editie gepubliceerd, het boek dat ik dus gelezen heb. De oorspronkelijke titel is The Modern Faerie Tales – Tithe.
Holly Black
De eerste vraag is natuurlijk wie de auteur van dit boek is. De kaft vertelt me het volgende:
Holly Black is de internationale bestsellerauteur van verschillende fantasyseries, waaronder de verfilmde Spiderwick Chronicles, de Magisterium-serie en de bejubelde Elfhame-trilogie. Van haar boeken gingen wereldwijd meer dan 12 miljoen exemplaren over de toonbank en ze worden in 30 talen vertaald. Black woont in New England met haar man en zoon.
Zoals ik hierboven al schreef, vind ik dat het boek echt een mooie cover heeft. Maar toen ik een kijkje nam op de website van Holly Black was ik ook al direct in de ban van de opmaak van de site. De site past compleet bij de stijl van de boeken.
Check it out Holly Black Website.
Auteur van de verfilmde The Spiderwick Chronicles.
Wat vertelt de kaft ons?
De kaft van het boek scoorde bij mij dus onmiddellijk en even trok ik me niets aan over alles wat men zegt in de trend van ‘Don’t judge the book by its cover’. Dit jaar is het jaar van veranderingen dus alles kan. Hieronder de korte beschrijving van het verhaal die je op de kaft van het boek kan terug vinden.
Als je bij Faeries denkt aan zachtaardige sprookjesfiguren, dan moet ik je teleurstellen. Deze Faeries zijn sinistere, verwilderde schepsels die enkel chaos aanrichten. Chaos die met een beetje pech je leven kost. In haar kindertijd had Kaye drie Faerievrienden van wie ze dacht dat ze denkbeeldig waren. Als ze jaren later een zwaargewonde Faerie aantreft en zijn leven redt, realiseert ze zich dat de fantasiewereld uit haar jeugd maar al te echt is - en gevaarlijker dan ze ooit had kunnen vermoeden. Tegen wil en dank raakt Kaye verstrikt in een eeuwenoude machtsstrijd tussen twee rivaliserende Faerierijken. Voor hen is ze slechts een pion in een strijd die haar dood zou kunnen worden. Kaye is echter niet van plan zich zomaar gewonnen te geven, en roept de hulp in van een mythisch waterwezen. Maar in het land van de Faeries heeft alles een prijs.
Wat vond ik van dit boek?
De manier van schrijven.
Wat me onmiddellijk opviel bij dit boek waren de uitbundige omschrijvingen. Ik moet zeggen dat Holly Black er volgens mij volledig in geslaagd is om vrij gedetailleerd een fantasiewereld te omschrijven zonder dat het boek langdradig of saai wordt. En dat vind ik persoonlijk al een kunst op zich. Veelal dacht ik bij mezelf ‘Hoe komt ze er toch bij’. Holly Black heeft echt een prachtige creatieve geest.
Het verhaal is dus een vrij gedetailleerde, boeiende beschrijving van het ene event na het andere. Gezien de details heb ik me wel regelmatig even afgevraagd wanneer de karakters even tijd hadden om zich op te frissen 😂. Men krijgt details over slapen, opstaan en andere kleren aandoen, maar nooit over douchen of zo. Dus ik kon het op bepaalde momenten niet laten om me af te vragen hoe vuil ze niet waren. Gewoon een grappige gedachtegang van mezelf tijdens het lezen.
Een tweede bemerking is dat er met momenten zoveel bijvoeglijke naamwoorden in komen dat ik op sommige momenten de zin nogmaals moest lezen. Overdreven veel bijvoeglijke naamwoorden kunnen de boel ook verwarren. En soms was dit wel het geval. Voornamelijk omdat ik gewoon ben om op een snel tempo te lezen. Maar misschien komt het omdat dit genre voor mij best nieuw is. Na de Harry Potter boeken heb ik maar weinig fantasieboeken meer gelezen. En ja, dat is dus al een hele tijd geleden. Dus deze opmerking klasseer ik gewoon onder ‘ik moet even aan het genre wennen‘.
Uiteindelijk heb ik dus maar 2 kleine bemerkingen en dat valt dus zeer goed mee.
Over het algemeen hield ik dus echt wel van de manier van schrijven van Holly Black. Het verhaal is gewoon boeiend. Kon ik door andere bezigheden even een paar dagen niet lezen, dan bleef het verhaal in mijn achterhoofd plakken. En dat wil zeggen dat het verhaal me echt wel te pakken heeft.
De personages.
Als het hoofdpersonage zoiets heeft van: ‘Oh help ik ben toch zo’n ontzettend schaap dat zo graag aan zelfbeklag doet omdat de hele wereld tegen hem of haar is‘, ja dan stopt het al vrij snel want de kinderachtigheid van dergelijk personages gaat me vrij snel op de zenuwen werken.
Maar hoe fijn was het niet om een young adult boek te lezen met een vrij down to earth hoofdpersonage. Het hoofdpersonage “Kaye” is een sterke jonge dame die met haar voeten best stevig op de grond staat. Dat merk je onder andere in de manier hoe ze omgaat met haar moeder, die je op z’n minst niet alledaags kan noemen. Kaye gaat niet bij het minste in paniek schieten en de dramaqueen uithangen en dat vind ik mooi.
En hoewel haar moeder niet het alledaagse moederfiguur is, vond ik haar wel cool.
Het is misschien een vreemd detail, maar zoals sommige mensen weten, ben ik recent gestopt met roken. Het was dus wel raar om dan in een boek te belanden waarvan je het hoofdpersonage en haar vriendin kettingrokers kan noemen, vooral in het eerste deel van het boek. Maar hey, ik heb het overleefd. 😊
Het verhaal.
Toen ik de korte intro van het boek op de kaft las, dacht ik dat het zo’n zoet, best braaf verhaaltje zou zijn met hier en daar wat verraad en met de nadruk op één of ander, al 100 keer eerder gelezen, liefdesverhaaltje of erger nog; een love triangle.
Maar niets was minder waar. Nu ik heb boek volledig uit heb en het einde van het verhaal ken, kan ik zeggen dat ik een dergelijk verloop en einde van het verhaal niet had verwacht. En dat kan ik echt wel appreciëren in een boek.
Ik kan zeggen dat de auteur, Holly Black, met dit boek echt wel mijn aandacht getrokken heeft. Ik kan nu al met zekerheid zeggen dat ik nog boeken van haar zal lezen.
Dit boek was echt een gok.
Maar uiteindelijk bleek het een uiterst aangename verrassing.
Ik moet toegeven dat uit je comfortzone treden, wat boekengenre betreft, best verfrissend kan zijn. Lees jij steeds hetzelfde genre of laat je je verrassen door meerdere genres?
Ik herken dat de cover van een boek je kan verleiden tot lezen! Vanwege mijn leesgroepen lees ik nu noodgedwongen andere boeken, en dat is eigenlijk altijd erg positief. Ook al baal ik vaak eerst.
Soms moet je even doorbijten als je een ander genre gaat lezen. Als je zelf mag kiezen, wat lees jij dan het liefst?