Details van het boek.
Dit boek van 240 pagina’s valt onder de categorie ‘grappige fictie’.
Dit boek werd reeds eerder uitgegeven in twee delen, respectievelijk onder de titels: Dagboek van een ettertje en Ettertje slaat weer toe!
Dit boek is een vertaling uit het Engels en draagt als oorspronkelijke titels: How to be a Little Sod en Look Who’s Walking!
© 1992 en 1994 Simon Brett.
Simon Brett.
Simon Brett, geboren in 1945, is een Britse schrijven van voornamelijk Whodunits of “Who has done it?”. En andere bekende auteur van Whodunits is bijvoorbeeld Agatha Christie.
Hij startte als stagiair bij de BBC en werkte voor BBC Radio en London Weekend Television.
Eind jaren 70 startte hij met het schrijven van verschillende misdaadromans. Hij heeft ondertussen ontzettend veel boeken op zijn naam staan en ook andere genres.
Wat vertelt de kaft ons?
Op de achterzijde kan men onderstaande korte inhoud terugvinden:
Wie denkt dat hij de gelukkige ouder is van een schattig baby'tje, kan dat wel vergeten. Of denkt u nog steeds dat achter engelachtige gezichtje een lief karaktertje schuilt? Wat betekenen die lieve pruttelgeluidjes? Wat is de kleine van plan met dat gezwaai van armpjes? En dat eerste lachje... Om nog maar te zwijgen van de uitbreiding van het 'werkterrein', wanneer de dreumes begint te lopen en te praten.
Lees zelf wat de lieve schat in werkelijkheid met u voorheeft. Dit is het onthullende en geestige dagboek over de eerste twee levensjaren van een buitengewoon kind. Bereid u voor en oordeel, lach en huiver.
Illustraties.
De illustraties werden gemaakt door Tony Lee Ross en ik vind ze persoonlijk simpelweg geweldig.
De illustrator Tony Lee Ross is ook een Brits schrijver van kinderboeken. Hij illustreerde ook werk van David Walliams (Engels acteur en schrijver van kinderboeken, ook gekend als jurylid bij Britain’s Got Talent).
Wat vond ik van het boek?
In dit boek is volledig en uitsluitend de baby aan het woord. Het verhaal gaat over een boosaardige baby die je meeneemt tijdens de eerste twee levensjaren.
Ik zelf heb geen kinderen, maar ik weet dat er ontzettend veel (zeg maar verschrikkelijk veel) boeken geschreven zijn om kersverse ouders te helpen. Ze geven deze ouders tal van tips, do & don’t, ….
Tussen al deze educatieve boeken is dit boek nu echt iets compleet anders. En dat unieke concept sprak mij ontzettend aan.
Terwijl het boek wel lachen is, vond ik het voornamelijk best sadistisch. De baby is nu niet echt je ‘oezepoezelige engeltje’, nee de baby is echt wel boosaardig zoals in de titel.
Regelmatig dacht ik dus bij mezelf dat het best sadistisch grappig is om dit boek aan een vriendin te geven die zwanger is van haar eerste kindje. Misschien dat het allemaal maar fantasie is, wie weet (hopelijk!)? Maar voor mij, ik die geen kinderen heb, en voor een vrouw die zwanger is van haar eerste kindje, is het dus een groot vraagteken.
Toch heb ik best genoten van dit boekje en het originele concept. Mijn voornemen was om buiten mijn comfortzone te treden wat boekengenres betreft en met dit boek heb ik echt wel gescoord.
Ik ga dit boekje lekker bijhouden. De eerste vriendin die me laat weten voor het eerst zwanger te zijn heeft prijs, hahaha (sadistisch lachje met een knipoog)!
Gelukkig zijn alle baby’s gewoonweg super schattig! Zie maar:
Alleen die titel al 😅
Klinkt indd als een leuk boek haha, moet gelijk aan Stewie denken. Mijn dochter is alweer 4 helaas. Als ze nog een baby was had ik dit boek echt zeker willen lezen. Denk dat als je het aan je vriendin zal geven, ze er zeker wel blij mee zal zijn. Is wel leuk wat humor, naast al dat serieuze gedoe, hoe het wel en niet moet
Wat een leuk boek om cadeau te geven bij een babyshower, weer eens wat anders dan dat zoet sappige
Hahahahaha, ik moet gelijk denken aan die rare baby uit die irritante tekenfilm waar ik nu niet op kan komen. Ik heb zo’n boekje ook gehad over katten. Why your cat is planning to kill you. Dat is een bestseller volgens mij ook😂😂😂
This sounds like a really funny book, but probably not that helpful for a new parent.
Actually, no idea as I don’t have children. It’s just fun. Don’t think it’s written to educate.
Ik wou net zeggen, volgens mij ken ik dit boek. Het is wel heel lang geleden dat ik het las. Op dit moment in mijn leven heb ik geen zin om te lezen over een irritante baby.
Ja dat kan ik zeker best begrijpen. Voor mij lag het wat anders aangezien ik geen kinderen heb.