Perfecte Prooi – Helen Fields – Review

Onlangs las ik het boek Perfecte Resten van Helen Fields. Het eerste boek in de Callanach serie.

Mijn review over dit eerste deel kan u hier terugvinden.

Omdat het eerste boek me best aansprak, ging ik uiteraard ook aan de slag met deel 2: Perfecte Prooi.

---

Wat verklapt het boek?

GRUWELIJKE MOORDEN
Tijdens een popfestival valt een medewerker van een liefdadigheidsinstelling midden in het publiek dood neer.  Zijn buik is met één haal opengesneden.  Niemand heeft de moordenaar gezien.  Een week later wordt in een vuilcontainer het lichaam van een basisschoollerares aangetroffen.  Ze is gewurgd met haar eigen sjaal.

ONSCHULDIGEN ZIJN HET SLACHTOFFER
Inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach hebben geen aanknopingspunten en kunnen geen motief vaststellen.  Ze tasten in het duister totdat blijft dat de slachtoffers op diverse gebouwen in de stad met graffiti worden beschreven.

WIE IS DE VOLGENDE?
Dan ontdekken ze dat de boodschappen geschreven zijn voordat de moorden plaatsvonden en begrijpen ze dat de moordenaar zijn volgende slachtoffer zo aankondigt.  Hoe onschuldiger de prooi, hoe beter ...

---

Wat vond ik van het boek?

De moorden worden op een best gruwelijke manier omschreven. Hoewel ik hier zelf niet echt gevoelig aan ben kan dit voor vele lezers een reden zijn om het boek niet (verder) te lezen.

In het eerste boek leren inspecteurs Luc Callanach en Ava Turner elkaar kennen. Je merkt al snel dat er een uitzonderlijke klik is tussen hen. Ze spenderen veel tijd samen op het werk maar ook buiten de uren trekken ze met elkaar op. Als lezer stel je jezelf al snel de vraag: “Het begin van een mooie vriendschap of zal er iets meer in zitten?“. Als lezer kon je best genieten van deze groeiende vriendschap.

Echter blijft er van deze vriendschap niet veel meer over in boek 2. Regelmatig dacht ik bij mezelf: “Wat heb ik gemist?“.

Ik begrijp dat de wendingen in het leven van Ava Turner de zaken er niet makkelijk op maken. Toch vind ik dat beide karakters op een best kinderachtige manier omgaan met bepaalde informatie die ze opvangen. En dat stelt best teleur in een boek geschreven voor volwassenen. Wat betreft de interacties tussen beide hoofdpersonages had ik soms het gevoel dat ik een Young Adult aan het lezen was.

In mijn review van mijn vorig boek sprak ik over het perfecte evenwicht van de verschillende verhaallijnen. Ook hier was ik best teleurgesteld. Ik had al snel het gevoel dat de focus te veel lag op de privézaken van beide inspecteurs.

Ook is een bepaalde scene in mijn ogen te fel bij de haren gegrepen is. Door de combinatie van al deze punten heb ik het boek neergelegd. Iets wat ik best zelden doe. Het verhaal en de manier van schrijven van dit boek ligt me gewoonweg niet. Dat wil uiteraard niet zeggen dat het boek slecht is, het internet gonst namelijk van de positieve reviews.

---

Heb jij ooit al een boek neergelegd omdat het verhaal je toch niet ligt?

---

_{Ik ben geen eigenaar van de gebruikte afbeelding, eigendom: © 2020 Helen Fields  Books / HS Chandler.}